704.
godina
| Godine:
◄◄ | ◄ | 700. | 701. | 702. | 703. | 704. | 705. | 706. | 707. | 708. | ► | ►► |
| Decenije:
◄ | 670-e | 680-e | 690-e | 700-e | 710-e | 720-e | 730-e | ► |
| Vijekovi: |
Godina 704. (DCCIV) bila je prijestupna godina koja počinje u utorak u julijanskom kalendaru. Oznaka 704. za ovu godinu se koristi od ranog srednjeg vijeka, kada je kalendarska era Anno Domini u Evropi postala glavnom metodom označavanja godina.
| Gregorijanski kalendar | 704 DCCIV |
| Ab Urbe condita | 1457 |
| Asirski kalendar | 5454 |
| Bengalski kalendar | 111 |
| Berberski kalendar | 1654 |
| Budistički kalendar | 1248 |
| Burmanski kalendar | 66 |
| Bizantijski kalendar | 6212–6213 |
| Kineski kalendar | 癸卯年 (Vodeni Zec) 3400 ili 3340 — do — 甲辰年 (Drveni Zmaj) 3401 ili 3341 |
| Koptski kalendar | 420–421 |
| Diskordijanski kalendar | 1870 |
| Etiopijski kalendar | 696–697 |
| Hebrejski kalendar | 4464–4465 |
| Hinduski kalendari | |
| - Vikram Samvat | 760–761 |
| - Šaka Samvat | 626–627 |
| - Kali Juga | 3805–3806 |
| Holocenski kalendar | 10704 |
| Iranski kalendar | 82–83 |
| Islamski kalendar | 84–85 |
| Julijanski kalendar | 704 DCCIV |
| Korejski kalendar | 3037 |
| Minguo kalendar | 1208 prije Tajvana 民前1208年 |
| Seleukidska era | 1015/1016 AG |
| Tajlandski solarni kalendar | 1246–1247 |
Događaji
urediBizantijsko carstvo
uredi- Nakon što je proveo skoro deceniju s Hazarima (turskim plemenom koje kontrolira Stepsko carstvo), svrgnuti car Justinijan II bježi iz svog egzila u Hersonu (Krim). Bježi uz pomoć Busira, vladara (kagana) Hazara, koji ga ženi njegovom sestrom Teodorom.[1]
- Jesen – Car Tiberije III pokušava podmititi Busira i šalje dva hazarska zvaničnika, Papatzysa i Balgizzina, da ubiju Justinijana, koji upozoren od strane svoje supruge, bježi u Bugarski kanat, osiguravajući pomoć bugarskog vladara Tervela, u zamjenu za finansijske usluge.[2]
- Arapsko-bizantijski rat: Bizantijske ekspedicione snage pod Heraklijem (bratom Tiberija III) poražava i uništava emevijsku vojsku (10.000 ljudi) kod Sisija (moderna Turska) pod Jazidom ibn Hunajnom, ubijajući većinu i vodeći ostale u lancima u Konstantinopol.[3]
Emevijski halifat
uredi- Arapsko osvajanje Armenije: Muslimanski Arapi, pod vodstvom Abdullaha ibn Abdulmalika (sina halife Abdulmalika ibn Marvana) i njegovog amidže Muhammeda ibn Marvana, napadaju Armeniju i guše antiarapsku pobunu.[4]
- Zima – Abdullaha ibn Abdulmalik je pozvan iz Armenije da služi kao guverner Egipta. Zahtijeva da se vladini poslovi obavljaju na arapskom umjesto na koptskom. Njegov mandat je obilježen glađu i korupcijom.
Britanija
uredi- Kralj Æthelred I abdicira s prijestolja nakon 30-godišnje vladavine i postaje opat u Bardneyju (Lincolnshire). Nasljeđuje ga nećak Cenred (Coenred), sin pokojnog kralja Wulfherea, koji postaje vladar Mersije.
- 14. decembar – Kralj Aldfrith od Northumbrije umire nakon 20-godišnje vladavine. Njegov prijestolje preuzima Eadwulf I, nepoznatog porijekla. Wilfrid putuje u Driffield kako bi podržao Eadwulfa, ali njegovi prijedlozi su odbijeni (približan datum).
Azija
uredi- Car Tridu Songtsen poginuo je u bitci, a nasljeđuje ga majka Khri ma lod, koja je postala de facto vladarica Tibetanskog carstva. Ona je započela masovno širenje u Tarimski bazen i sjevernu Kinu.
704. u temama
urediReligija
uredi- Cui Hao, kineski pjesnik (umro 754.)
- Fudživara no Tojonari, japanski državnik (umro 765.)
- Gao Ši, kineski pjesnik (približan datum)
- Hječo, korejski budistički monah (umro 787.)
- Ibn Ishaq, arapski historičar i hagiograf
- Li Fuguo, kineski zvaničnik (umro 762.)
- Me Agtsom, car Tibeta (umro 755.)
- 14. decembar – Aldfrit, kralj Nortumbrije (ili 705.)
- Abdulrahman ibn Muhammed ibn al-Aš'ath, vođa arapskih pobunjenika
- Adomnán, irski opat i hagiograf (r. oko 624.)[7]
- Tridu Songtsen, car Tibeta (r. 670.)
Reference
uredi- ^ Fine, John V. A. Jr. (1991) [1983]. The Early Medieval Balkans: A Critical Survey from the Sixth to the Late Twelfth Century. Ann Arbor: University of Michigan Press. p. 74. ISBN 0-472-08149-7.
- ^ Treadgold, Warren (1997). A History of the Byzantine State and Society. Stanford, California: Stanford University Press. pp. 339–340. ISBN 0-8047-2630-2.
- ^ Venning, Timothy, ed. (2006). A Chronology of the Byzantine Empire. Palgrave Macmillan. p. 189. ISBN 1-4039-1774-4.
- ^ Treadgold, Warren (1997). A History of the Byzantine State and Society. Stanford, California: Stanford University Press. p. 339. ISBN 0-8047-2630-2.
- ^ Denis Diderot, Jean Le Rond d'Alembert, Pierre Mouchon Encyclopédie, Volume 18. Éditeur J. L. Pellet, 1779
- ^ William Bright Chapters of Early English Church History. READ BOOKS, 2008 (ISBN 978-1-4086-7889-3)
- ^ Cooper, J. C. (2013). Dictionary of Christianity. Abingdon, Oxon. p. 2. ISBN 9781315074047.