Vreme čuda (film)
Vreme čuda je jugoslavenski igrani film iz 1989. godine. Scenario za film su zajedno napisali Borislav Pekić i Goran Paskaljević po motivima Pekićevog istoimenog romana iz 1965.[1]
| Vreme čuda | |
|---|---|
| Režiser | Goran Paskaljević |
| Producent | |
| Scenarist(i) | Borislav Pekić Goran Paskaljević |
| Uloge | Miki Manojlović Dragan Maksimović |
| Muzika | Zoran Simjanović |
| Žanr | drama, tragedija |
| Kinematografija | Radoslav Vladić  |
| Montaža | |
| Produkcija |
|
| Distributer | |
| Premijera | 1989. |
| Trajanje | 98 minuta |
| Zemlja | SFR Jugoslavija |
| Jezik | srpskohrvatski |
Sadržaj filma
urediSelo Vitanija (po uzoru na selo koje se prema Bibliji nalazi nadomak Jerusalima gdje je vaskrsao četvorodnevni Lazar), septembar 1945, Drugi svjetski rat je tek završen. Nova revolucionarna vlast započinje borbu protiv narodnih običaja i vjerovanja te pokreće proces "istjerivanja Boga". Seoska škola je izgorila u požaru, a vlasti provaljuju u seosku crkvu i istjeruju popa. Jedan revolucionar se penje na crkvu i na krst kači zastavu KPJ. Ostali revolucionari kreče freske na zidovima. Međutim, nakon svakog pokušaja krečenja zidova, freske se čudom vraćaju. Komunisti ovaj čin doživljavaju kao kontrarevolucionarni akt. Ubrzo učitelj umire a u selu se pojavljuje stranac.
Mladić koga niko ne poznaje dodiruje ruke preminulog učitelja na odru, i podiže ga iz mrtvih. Narod počinje da vjeruje da je u njihovo selo stigao Hristos i da čini čuda, a komunisti podizanja iz mrtvih proglašavaju kontrarevulucionarnim činom. Problem komunista sada predstavlja učitelj koji se podigao iz mrtvih, jer revolucija ne vjeruje u čuda. Dolazi do sukoba dvije dogme: primitivnog tumačenja komunizma i hrišćanstva.
Nagrade
urediFilm je 1990. bio jugoslavenski kandidat na 63. dodjeli za Oscara za najbolji strani film, ali se nije nominovao u uži izbor. Iste godine je prikazan na Kanskom festivalu, gdje je Goran Paskaljević dobio nagradu za režiju. Film je 1990. osvojio nagradu kritičara na filmskom festivalu u San Sebastijanu u Španiji. Dobitnik je treće nagrade za scenario na Festivalu jugoslavenskog filmskog scenarija u Vrnjačkoj Banji 1990. Jugoslaviju je predstavljao i na međunarodnom festivalu "Interfest: u Moskvi u SSSR-u 1990. godine, na festivalu u Glasgovu 1990, te na Svjetskom filmskom festivalu u Montrealu 1990.
Uloge
uredi| Glumac/ica | Uloga |
|---|---|
| Predrag Miki Manojlović | Nikodim |
| Dragan Maksimović | Lazar |
| Mirjana Karanović | Marta |
| Danilo Bata Stojković | Jovan |
| Svetozar Cvetković | mladić |
| Mirjana Joković | Marija |
| Ljuba Tadić | pop Luka |
| Slobodan Ninković | Ozren |
| Dušan Janićijević | hromac |
| Stojan Aranđelović | slepac |
| Ljiljana Jovanović | Mihajlova žena |
| Neda Arnerić | popadija |
| Radmila Savićević | starica |
| Stojan Dečermić | sudija |
| Dragomir Felba | Mihajlo |
| Milan Pleština | Mihajlov sin |
| Olivera Viktorović | Stanija |
| Tana Maskareli | majka |
| Miroslav Mlinar | |
| Cana Savić | |
| Milan Vračar | |
| Željko Lončar | |
| Željko Pavličić | |
| Miroslav Alavanja | |
| Vuki | pas |