Vizigotsko Kraljevstvo
Vizigotsko Kraljevstvo (latinski: Regnum Gothorum) bilo je bivše kraljevstvo koje se tokom svog postojanja, u periodu od 5. do 8. vijeka, prostiralo teritorijom jugozapadnog dijela današnje Francuske i Pirinejskim poluostrvom. Jedan od germanskih nasljednika Zapadnog Rimskog Carstva, formirao je naselje Vizigota pod kraljem Valijom u provinciji Akvitanija, u jugozapadnoj Francuskoj. Teritorija se vremenom proširila i Pirinejskim poluostrvom. Kraljevstvo je zadržalo nezavisnost od Istočnog Rimskog Carstva, odnosno Bizantije nakon rimskih pokušaja koji su ostali samo djelimično uspješni i kratkotrajni.
| Vizigotsko Kraljevstvo Regnum Gothorum |
|||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 418–720. | |||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||
 |
|||||||||||||||||||
| Glavni grad | Toulouse (do 507) Narbonne Barcelona Toledo |
||||||||||||||||||
| Službeni jezik | Vulgarni latinski, gotski | ||||||||||||||||||
| Državno uređenje | Monarhija | ||||||||||||||||||
| Kralj | |||||||||||||||||||
• 418–419. |
Wallia | ||||||||||||||||||
• 418–451. |
Teodorik I | ||||||||||||||||||
• 466–484. |
Euric | ||||||||||||||||||
| Zakonodavstvo | |||||||||||||||||||
| Površina | |||||||||||||||||||
• 620–710. |
600.000 km2 | ||||||||||||||||||
Etnička razlika između autohtonog hispano-rimskog stanovništva i Vizigota koji su naselili to područje je do danas u velikoj mjeri iščezla. Naime, gotski jezik je izgubio svoju posljednju i vjerovatno već opadajuću funkciju kada su Vizigoti primili katoličanstvo 589. godine.[1] Gotski zakonik (završen 654. godine) ukinuo je staru tradiciju postojanja različitih zakona za Rimljane i za Vizigote. Većina Vizigotskog kraljevstva osvojeno je od strane Emevija tokom njihovog osvajanja Pirinejskog poluostrva započetog 711. godine, izuzev sjevernog dijela današnje Španije. Propast ovog kraljevstva izrodilo je srednjovjekovno kraljevstvo Asturiju.
Vizigoti i njihovi rani kraljevi bili su Arijanci i došli su u sukob sa Katoličkom crkvom. Međutim nakon što su konvertirali iz arijanskog u nikejsko kršćanstvo, Crkva je ostvarila ogroman uticaj na sekularne poslove Vizigota preko Sabora u Toledu. Vizigoti su takođe razvili veoma uticajan zakonik poznat u Zapadnoj Evropi kao Gotski zakonik (Liber Iudiciorum), koji je postao osnova za špansko pravo u srednjem vijeku.
Historija
urediKraljevina Federata
urediOd 407. do 409. godine, germanski Vandali zajedno sa saveznicima Alanima i Svevima, prešli su zamrznutu Rajnu i preko današnje Francuske stigli na Pirinejsko poluostrvo. Sa druge strane, Vizigoti pod vodstvom Alarika I su 410. godine opustošili i opljačkali Rim i zarobili Gallu Placidiju, sestru zapadnorimskog cara Honorija.
Ataulf (kralj Vizigota od 410. do 415) proveo je nekoliko sljedećih godina u galskim i hispanskim zemljama. Nakon što je oženio Gallu Placidiju, car Honorije ga je pozvao da obezbijedi vizigotsku pomoć pri povratku nominalne rimske kontrole nad Hispanijom koju su držali Vandali, Alani i Sveviji.
Godine 418, Honorije je nagradio vizigotske federate pod kraljem Valijom, dajući im zemlju u dolini Garonne kako bi se tu naselili. Vjerovatno je da Vizigoti u početku nisu dobili veliko područje ali su prikupljali poreze u regionu pri čemu su lokalne galske aristokrate plaćale poreze Vizigotima umjesto rimskoj vladi.[2]
Vizigoti, sa glavnim gradom u Tuluzu, postali su de facto nezavisni i ubrzo su se počeli širiti na račun slabog Zapadnog Rimskog Carstva.
Kako su Vandali završili sa osvajanjem Sjeverne Afrike (439. godine preuzeli Kartagu) a Svevi zauzeli većinu Hispanije, rimski car Avit je poslao Vizigote u Hispaniju. Vizigotski kralj Teodorik II (453–466) je 456. godine u bici na rijeci Orbigi porazio kralja Svevia, Rekiariusa. Brutalno su opustošili mnoge gradove u Španiji kao i neka sveta mjesta usljed podrške koju je sveštenstvo pružalo Svevima.[3] Teoderik je preuzeo kontrolu nad provincijama Hispanija Baetica i Hispanija kao i kontrolu nad južnim dijelom provincije Luzitanija. 461. godine, Vizigoti su od rimskog cara Libija Severusa dobili grad Narbonon u zamjenu za podršku Rimskom Carstvu. Ovo je dovelo do pobune od strane vojske i Galorimljana pod vodstvom Aegidiusa. Međutim Rimljani su pod vodstvom Severusa, uz podršku Vizigota porazili pobunjene rimske trupe čime je 465. ugušena pobuna.[4]
Reference
uredi- ^ Strategies of Distinction: Construction of Ethnic Communities, 300-800 (Transformation of the Roman World) by Walter Pohl, ISBN 90-04-10846-7 (p.119-121: dress and funerary customs cease to be distinguishing features in AD 570/580)
- ^ Cameron, Ward; Perkins and Whitby. The Cambridge Ancient HIstory - Volume XIV. Late Antiquity: Empire and Successors, A.D. 425–600. str. 48..
- ^ David Abulafia et al. The New Cambridge Medieval History, Volume 1 c. 500 – c. 700, p. 165.
- ^ Cambridge Ancient v. 14, p. 24.
Vanjski linkovi
uredi
Vizigotsko Kraljevstvo na Wikimedia Commonsu
