Theodor Adorno

Theodor Ludwig Wiesengrund Adorno bio je njemački sociolog, filozof, pijanist, muzikolog i kompozitor. Bio je član Frankfurtske škole zajedno s Max Horkheimerom, Walter Benjaminom, Herbert Marcuseom, Jürgen Habermasom, i drugima. Također je bio muzički direktor Radio projekta (socijalno istraživanje Rockefellerove Fondacije sredinom 20. stoljeća.

Theodor Adorno
Max Horkheimer i Theodor Adorno
Rođenje	(1903-09-11) 11. septembar 1903. Frankfurt na Majni, Njemačka
Smrt	6. august 1969(1969-08-06) (65 godina) Visp, Švicarska

Kao vrlo mlad muzički kritičar i sociolog-amater Adorno se ipak uglavnom bavio filozofskom misli. Govoreći o njemu kao socijalnom filozofu može se istaći kritički aspekt njegove filozofske misli usmjerene na kritiku društva koja je od 1945. pa dalje zauzela intelektualno prominentnu poziciju u kritičkoj teoriji Frankfurtske škole.

Doktorirao je 1924. studijom pod nazivom Transcedencija stvarnog i noematskog u Husserlovoj fenomenologiji. 1925. godine studirao je kompoziciju kod Albana Berga a od 1928. do 1932. je vodio bečki časopis za muziku Anbruch. Od 1930. povezan je s frankfurtskim Institutom za socijalna istraživanja. 1931. habilitira u Frankfurtu radom Kierkegaard. Konstrukcija estetskog. 1931. postaje privatni docent u Frankfurtu. 1933. oduzima mu se venia legendi, dozvola za predavanje, a 1934. emigrira i boravi na Oksfordskom univerzitetu. 1938. radi u Institutu za socijalna istraživanja u New York Cityju. Od 1938. do 1941. vodi Princeton-Radio Research Project, a od 1944. do 1949. direktor Research Project on Social Discrimination u Los Angelesu. 1949. vraća se u Frankfurt, gdje je do smrti 1969. radio kao profesor filozofije i sociologije, a ujedno i direktor Instituta za socijalno istraživanje.

Glavna djela

• Dijalektika prosvjetiteljstva (1947) - u koautorstvu sa Horkheimerom
• Filozofija nove muzike (1949)
• Minima moralia (1951)
• Disonanzen (1956)
• Zur Metakritik der Erkenntnistheorie (1956)
• Noten zur Literatur I-II (1958–1961)
• Einleitung in die Musiksoziologie (1962)
• Moments musicaux (1964)
• Žargon autentičnosti (1964)
• Negativna dijalektika (1966)
• Tri studije o Hegelu (1968)
• Estetička teorija (1970)