Theodor Adorno
Theodor Ludwig Wiesengrund Adorno bio je njemački sociolog, filozof, pijanist, muzikolog i kompozitor[1]. Bio je član Frankfurtske škole zajedno s Max Horkheimerom, Walter Benjaminom, Herbert Marcuseom, Jürgen Habermasom, i drugima. Također je bio muzički direktor Radio projekta (socijalno istraživanje Rockefellerove Fondacije sredinom 20. stoljeća.
Theodor Adorno | |
|---|---|
 Max Horkheimer i Theodor Adorno | |
| Rođenje | 11. septembar 1903. Frankfurt na Majni, Njemačka |
| Smrt | 6. august 1969 (65 godina) Visp, Švicarska |
Kao vrlo mlad muzički kritičar i sociolog-amater Adorno se ipak uglavnom bavio filozofskom misli. Govoreći o njemu kao socijalnom filozofu može se istaći kritički aspekt njegove filozofske misli usmjerene na kritiku društva koja je od 1945. pa dalje zauzela intelektualno prominentnu poziciju u kritičkoj teoriji Frankfurtske škole.
Doktorirao je 1924. studijom pod nazivom Transcedencija stvarnog i noematskog u Husserlovoj fenomenologiji. 1925. godine studirao je kompoziciju kod Albana Berga a od 1928. do 1932. je vodio bečki časopis za muziku Anbruch. Od 1930. povezan je s frankfurtskim Institutom za socijalna istraživanja. 1931. habilitira u Frankfurtu radom Kierkegaard. Konstrukcija estetskog. 1931. postaje privatni docent u Frankfurtu. 1933. oduzima mu se venia legendi, dozvola za predavanje, a 1934. emigrira i boravi na Oksfordskom univerzitetu. 1938. radi u Institutu za socijalna istraživanja u New York Cityju. Od 1938. do 1941. vodi Princeton-Radio Research Project, a od 1944. do 1949. direktor Research Project on Social Discrimination u Los Angelesu. 1949. vraća se u Frankfurt, gdje je do smrti 1969. radio kao profesor filozofije i sociologije, a ujedno i direktor Instituta za socijalno istraživanje.
Glavna djela
uredi- Dijalektika prosvjetiteljstva (1947) - u koautorstvu sa Horkheimerom
- Filozofija nove muzike (1949)
- Minima moralia (1951)
- Disonanzen (1956)
- Zur Metakritik der Erkenntnistheorie (1956)
- Noten zur Literatur I-II (1958–1961)
- Einleitung in die Musiksoziologie (1962)
- Moments musicaux (1964)
- Žargon autentičnosti (1964)
- Negativna dijalektika (1966)
- Tri studije o Hegelu (1968)
- Estetička teorija (1970)
Reference
uredi- ^ "Theodor Wiesengrund Adorno | German philosopher and music critic". Encyclopedia Britannica. Pristupljeno 21. 2. 2016.
