Teodor Prodrom

Teodor Prodrom (grč.: Θεόδορος Πρόδρομος,), bio je bizantijski pjesnik iz 12. vijeka.

Uzima se da najmanje dvojica bizantskih pjesnika nose ime Teodor Prodrom. Jedan je (Stariji) djelovao u doba cara Jovana II Komnena (1118-1143), a drugi (Mlađi) u doba njegovog sina cara Manuela I Komnena (1143-1180).

Stariji Teodor Prodrom rođen je u Carigradu u vojničkoj porodici. On se uspješno obrazovao u prijestolnici, postao pjesnikom i učiteljem, učestvujući čak i u obrazovanju učene Ane, kćerke cara Alekseja I Komnena. On je bio u taboru Ane Komnen protiv novog cara Jovana II Komnena, ali se ubrzo snašao i pristao uz novog cara. Kasnije je živio u manastiru sv. Pavla. Pred smrt (oko 1154) se zamonašio. Njegovo književno djelo predstavlja opus od niza pjesama i romana u stihovima, ali on je pisao i prozna djela što pokazuje jedan traktat o slabim ljekarima u prijestonici i spis o ljubavi nekog starca koji se oženio mladom djevojkom.

Život Mlađeg Teodor Prodroma je manje poznat. Očito je pripadao bogatoj porodici i imao uslove za dobro obrazovanje. Godine 1140-1142. bio je u službu sevastokratora Andronika, sina cara Jovana II Komnena, a kasnije u službu Andronikove udovice Irine. Sa Irinom je bio u progonstvu 1144., a 1154. sa Irinom je na službi u Serdici. U poodmaklim godinama života zamonašio se u manastiru svetog Georgija Manganskog 1156. To je bio jedan od najčuvenijih carigradskih manastira. Osnovao ga je car Konstantin IX Monomah (1042-1054). Umro je 1166. Književna zaostavština Mlađeg Teodora Prodroma obuhvata uglavnom pjesme posvećene njegovoj poslodavki i zaštitnici sevastokratorici Irini.