Wikipedia

Tanka crvena linija

Tanka crvena linija (engleski: The Thin Red Line) američki je epski, ratni film snimljen 1998. godine koji je napisao i režirao Terrence Malick na osnovu istoimenog romana iz 1962. pisca Jamesa Jonesa. Film je izmišljena verzija Bitke za Mount Austen, koja je bila dio kampanje oko Guadalcanala u Pacifičkom ratu tokom Drugog svjetskog rata. Film prikazuje vojnike kompanije C, prvog bataljona, 27. pješadijskog puka, 25. pješadijske divizije, a glavne uloge igraju Sean Penn, Jim Caviezel, Nick Nolte, Elias Koteas, Ben Chaplin. Naziv filma dolazi iz romana koji je imenovan po stihu iz pjesme Tommy Ruyarda Kiplinga, iz zbirke "Barrack-Room Ballads", u kojoj on naziva vojnike "heroji tanke crvene linije." [2] Film je takoder i adaptacija autobiografije iz 1962. pisca Jamesa Jonesa o njegovim iskustvima iz Drugog svjetskog rata.

Tanka crvena linija
Izvorni naslovThe Thin Red Line
RežiserTerrence Malick
Producent
Scenarist(i)Terrence Malick
Uloge
MuzikaHans Zimmer
ŽanrRatni
KinematografijaJohn Toll Izmijeni na Wikipodacima
Montaža
  • Billy Weber
  • Leslie Jones
  • Saar Klein Izmijeni na Wikipodacima
Produkcija
  • 20th Century Fox Izmijeni na Wikipodacima
Distributer20th Century Fox
Premijera1998.
Trajanje170 minuta
ZemljaSAD
JezikEngleski
Budžet52 miliona dolara[1]
Zarada$98.1 miliona dolara[1]

Film je obilježio Malickov povratak filmskoj snimanju nakon 20-godišnje odsutnosti. U sporednim ulogama pojavljuju se Nick Nolte, Adrien Brody, John Cusack, Woody Harrelson, Elias Koteas, Jared Leto , John C. Reilly, i John Travolta. Navodno, za prvu montažu filma bilo je potrebno sedam mjeseci a trajao je pet sati. Do konačnog reza, snimke u kojima su bili Bill Pullman, Lukas Haas i Mickey Rourke uklonjene su (iako je jedna od Rourkeovih scena bila uključena u odabrane snimke prilikom objavljivanja Blu-ray i DVD izdanja Criteriona). Filmsku muziku komponirao je Hans Zimmer, a snimatelj je bio John Toll. Glavno snimanje odvijalo se u državi Queensland i na Solomonskim otocima.

Film je zaradio 98 miliona dolara u odnosu na budžet od 52 miliona dolara. Osvrt kritičara je bio uglavnom pozitivan, a film je nominovan za sedam Oscara: Oscar za najbolji film, najbolju režiju, najbolji scenarij, najbolju fotografiju, najbolju montažu, najbolju originalnu muziku i najbolji zvuk. Osvojio je Zlatnog medvjeda 1999. na Berlinale-u. Martin Scorsese ga je ocijenio kao njegov drugi omiljeni film iz devedesetih. Na TV programu pod nazivom Na filmovima, Gene Siskel ga je nazvao "najvećim savremenim ratnim filmom koji je ikada vidio".

Prethodna filmska adaptacija romana snimljena je 1964. godine.

Radnja

uredi

Vojnik Witt pripadnik vojske Sjedinjenih Američkih Država dezertira iz svoje jedinice i živi među bezbrižnim stanovnicima Melanezije na Južnom Pacifiku. Ratni brod za prevoz trupa na kojem se nalazi narednik Welsh iz njegove jedinice, pronalazi ga i zatvara. Vojnici kompanije C, 1. bataljona, 27. pješadijskog puka, 25. pješadijske divizije dovedeni su u Guadalcanal kao pojačanje za napad kako bi se osigurala vazduhoplovna baza Henderson Field i preuzelo ostrvo od Japanaca. Dok čekaju na transport mornarice, razmišljaju o svom životu i invaziji. Komandant potpukovnik Tall razgovora sa brigadnim generalom Quintardom o invaziji i njenom značaju.

Kompanija C se iskrcava na Guadalcanal, ali ne nailaze ni na kakav otpor; potom marširaju u unutrašnjost ostrva, susreću se sa domorocima i dokazima japanskog prisustva. Ubrzo dolaze blizu brda 210, ključne japanske pozicije. Japanci su postavili bunkere na vrhu brda i ko god pokuša da se popne biće ubijen.

Kratkotrajno granatiranje brda započinje sutradan u zoru. Kompanija C pokušava da osvoji brdo, ali je odbijena pod jakom paljbom iz vatrenog oružja. Među prvim poginulim je jedan od predvodnika, poručnik Whyte. Tokom bitke, odred predvodi narednik Keck, koji se krije od neprijateljske vatre iza zaštitne ograde i tu čeka pojačanja. Keck poteže ručnu bombu, ali slučajno izvlači osigurač i gine nakon eksplozije. Potpukovnik Tall naređuje komandantu kompanije, kapetanu Jamesu Starosu, da po svaku cijenu zauzme bunker frontalnim napadom. Staros odbija i Tall odlučuje da se suoči sa Starosom na prvoj liniji kako bi lično izvidio situaciju. Sve izgleda kao da se japanski otpor smanjio, a Tallovo mišljenje o Starosu izgleda kao da je zapečaćeno. Vojnik Witt, koji je po kazni bio raspoređen kao nosilac ranjenika, traži da se ponovo uključi u kompaniju, i to mu je dozvoljeno.

Mali odred vojnika odlazi u izviđačku misiju po naređenju Talla kako bi ispitali snagu japanskog bunkera. Vojnik Bell izvještava da u bunkeru ima pet mitraljeza. On se pridružuje još jednom manjem odredu vojnika (uključujući i Witta), na čelu sa kapetanom Johnom Gaffom, čiji je zadatak da zauzme bunker sa druge strane brda. Operacija je uspješna i kompanija C osvaja jedno od posljednjih japanskih uporišta na ostrvu. Japanci koje su zatekli i zarobili bili su u velikoj mjeri neuhranjeni i u agoniji, i bez imalo otpora.

Za njihove napore, vojnici dobivaju jednosedmično odsustvo, ali njihov predah od borbi ne traje dugo: aerodrom na kojem su smješteni nalazi se pod neprestanim neprijateljskim artiljerijskim bombardovanjem; Bell dobiva pismo od svoje supruge saopštavajući mu da se zaljubila u nekog drugog i da želi da se razvede; Kapetan Staros biva razriješen od dužnosti po naređenju potpukovnika Tall-a, koji ga smatra previše mehkim zbog pritisaka u borbi i predlaže da podnese zahtjev za premještanje i da postane advokat u vojnom sudu u Vašingtonu. On predlaže Starosa za Orden srebrne zvijezde, kako bi se izbjeglo da se ne ukalja ime jedinice time što je oficir smijenjen sa dužnosti. Witt ponovo dolazi u dodir s lokalnim stanovništvom i primjećuje da su oni postali daleki i nepoverljivi prema njemu i stalno se svađaju jedni s drugima.

Kompanija je zatim poslata u patroliranje rijekom, ali ovaj put sa neiskusnim poručnikom Georgeom Bandom na čelu. Pošto japanska artiljerijska vatra pada blizu njihovih položaja, Band naređuje nekim od vojnika da odu u izvidnicu uzvodno uz rijeku; Witt se javlja kao dobrovaljac da ide zajedno sa ostalima. Oni nailaze na japansku kolonu koja se kreće nizvodno i napada na Wittovu grupu. Da bi kupio vrijeme za kaplara Fifea koji bi trebao da se vrati i obavijesti ostatak jedinice, Witt odvlači pažnju Japanaca, ali ga je onda okružio jedan od japanskih odreda, koji zahtijevaju da se preda. On podiže pušku ali biva ubijen. Kompanija uspijeva da se povuče na sigurno. Witta je kasnije pokopao Welsh i pripadnici njegove jedinice. Kompanija C dobiva novog komandanta, kapetana Boschea i ukrcavaju se na desantni čamac koji ih odvozi sa ostrva.

Uloge

uredi

Nominacije i nagrade

uredi

Američka filmska akademija

uredi

Kritike

uredi

Na vebsajtu Rotten Tomatoes, film ima 80% rejting, na osnovu 94 recenzije i prosječnom ocjenom od 7.2 / 10. Zaključni konsenzus kritičara na internetu glasi: "Tanka crvena linija je hrabri filozofski film iz Drugog svjetskog rata sa ogromnom glumačkom ekipom zvijezda kakve se samo poželjeti mogu."[3] Na vebsajtu Metacritic, film ima prosjek 78 od mogućih 100 poena, na osnovu osvrta 32 kritičara, što ukazuje na "većinom povoljne kritike".[4]

Također pogledajte

uredi

Reference

uredi
  1. ^ a b The Thin Red Line (1998). Box Office Mojo. Retrieved 2011-01-05.
  2. ^ " Rudyard Kipling -- Tommy Arhivirano 1. 4. 2012. na Wayback Machine. Web Books. Retrieved 2001-08-04.
  3. ^ "The Thin Red Line (1998)". Rotten Tomatoes. Fandango Media. Pristupljeno 10. 4. 2018.
  4. ^ "The Thin Red Line Reviews". Metacritic. CBS Interactive. Pristupljeno 10. 4. 2018.

Vanjski linkovi

uredi
 
Logo Wikicitata
Wikicitati imaju citate vezane za: Tanka crvena linija
Preuzeto iz "https://bs.wikipedia.org/w/index.php?title=Tanka_crvena_linija&oldid=3504320"