Sunčeve baklje

Sunčeva baklja je silovita eksplozija u sunčevoj atmosferi, sa energijom, koja je ekvivalentna milijardama megatona TNT. Eksplozija putuje brzinom oko milion kilometara na sat, a ponekad i brže. Sunčeve baklje imaju uticaj na elektromagnetni prenos u mnogim telekomunikacionim uređajima na Zemlji. Solarne baklje se dešavaju u sučevoj koroni i hromosferi. Plazma se zagrijava na desetine miliona stepeni kelvina i ubrzavaju se elektroni, protoni i teži ioni do brzina bliskih brzini svjetlosti. Proizvode elektromagnetno zračenje duž elektromagnetskog spektra na svim talasnim dužinama od dugih radio talasa do najkraćih gama zraka. Većina baklji dešava se oko sunčevih pjega, gde je magnetsko polje najjače. Treba nekoliko sati ili čak dana da se nakupi energija, koja se onda oslobađa u solarnoj baklji. Oslobađanje energije se desi za minutu dvije.

Solarna baklja

Prvi put su primijećene 1859. godine. Zvjezdane baklje primijećene su i na zvijezdama. Učestalost baklji varira od nekoliko na dan do manje od jedne sedmično, a to je kada je Sunce u mirnijem periodu.

Klasifikacija plamenova

Snimak solarne baklje.

Klasifikuju se kao ( A,B,C,M X) prema vršnom toku energije rendgenskog zračenja (od 1 do 8 angstrema tj 1 do 8 10-10metara talasne dužine) u vatima po kvadratnom metru u blizini Zemlje. Mjerenja se vrše GOES satelitom. Svaka klasa je 10 puta snažnija od prethodne, tako da su B plamenovi 10 puta snažniji od A plamenova, a C plamenovi 100 puta snažniji od A plamenova. X klasa je određena kao 0,0001 vat po kvadratnom metru.

Dva najveća plamena su zabilježena kao X20 (0,002 vata po kvadratnom metru) i desila su se 16. augusta 1989. i 2. aprila 2001. godine. Međutim 4. novembra 2003. godine je zabilježen plamen kao X28 (0.0028 vata po kvadratnom metru). Pošto su detektori bili zasićeni tokom toga događaja, pretpostavalja se da je plamen bio X40 do X45.

Najsnažniji plamen ikada primijećen u zadnjih 500 godina je vjerovatno bio u septembru 1859. godine. Vidio ga je britanski astronom Richard Carrington.

Opasnost

Plamenovi se povezuju sa koronalnim izbacivanjem mase, što mnogo utiče na našu klimu. Proizvode se čestice velikih energija, koje čine sunčev vjetar, koji dolazi do zemljine magnetosfere. Postoje opasnosti ozračenja astronauta za vreme jakih sunčevih baklji. Tok rendgenskog zračenja povećava ionizaciju gornjih slojeva atmosfere, koji intereagiraju sa krakim radio talasima. Mogu doprinijeti aurori borealis i aurori australis tj. polarnoj svjetlosti.

Solarne baklje oslobađaju kaskadu čestica velike energije, što je poznato kao protonska oluja. Protoni mogu proći kroz ljudsko tijelo i napraviti biohemijsko oštećenje. Za većinu protonskih oluja potrebno je dva ili više sati da stignu do Zemlje. Međutim 20. januara 2005. godine protonska oluja je na Zemlju stigla 15 minuta poslije primjećivanja.

Također pogledajte

• Polarna svjetlost

Vanjski linkovi

• Solar Cycle 24 and VHF Aurora Website (www.solarcycle24.com)
• Solar Weather Site
• STEREO Spacecraft Site
• BBC report on the November 4, 2003 flare
• NASA SOHO observations of flares Arhivirano 19. 4. 2008. na Wayback Machine
• Stellar Flares - D. Montes, UCM.
• The Sun - D. Montes, UCM.
• Sunčeve baklje na stranici Memory Alpha, Star Trek wiki

Reference

• "Superflares could kill unprotected astronauts". NewScientist.com. Arhivirano s originala, 23. 9. 2008. Pristupljeno 15. 6. 2010.
• Mewaldt, R.A., et al. 2005. Space weather implications of the 20 January 2005 solar energetic particle event. Joint meeting of the American Geophysical Union and the Solar Physics Division of the American Astronomical Society. May 23-27. New Orleans. Abstract Arhivirano 14. 7. 2006. na Wayback Machine.
• Solar Flares NASA Video from 2003
• Solar Flares Solar & Heliospheric Observatory Video from 2002