Skela (Zvornik)

Skela je zvornička mahala koja se prostire od željeznog mosta na Drini do ušća Zlatice. Formirana je u 16. vijeku. Ime je dobila od riječi skela, koja je označavala mjesto na rijeci gdje se skelom obavljao prevoz robe, putnika i stoke. S obzirom da se na Skeli obavljao i istovar i utovar robe u lađe, ona je predstavljala i riječno pristanište. Mahala je imala džamiju i dva hana, a pred kraj osmanlijske i tokom austro-ugarske vladavine postojala je i carinarnica. U doba socijalističke Jugoslavije, kroz Skelu je prolazila Ulica braće Skopljakovića.

Džamija je u Skeli podignuta još u 16. vijeku. Izgrađena je od hrastovine uz drvenu munaru visoku 26 m. Posljednji imam džamije bio je hafiz Salih ef. Hodžić, od 1936. do rušenja 1946. Nakon rušenja na njenom mjestu podignuta je kafana "Podrinje". Pred džamijom su u osmanlijsko doba telali čitali sultanove fermane iz Istanbula. Osim džamije, u Skeli je postojala i medresa koja se nazivala Podrinjskom. Nova zgrada za medresu podignuta je 1891. U prizemlju su se nalazile učionice, a na spratu spavaonice za polaznike medrese. Kao medresa i ruždija služila je sve do Drugog svjetskog rata. Poslije su u toj zgradi bili smješteni Đački dom i Sreski sud, a danas služi kao stambeni objekat. Posljednji muderisi bili su Šakir ef. Korkut i Abdulah ef. Aganović.

U periodu između svjetskih ratova i neposredno nakon toga, u Skeli i Čaršiji živjele su porodice: Bararoni, Blagojevići, Čičići, Čizmari, Čurčići, Dabići, Fišeri, Ginsbergeri, Hadžihamzići, Hajoni, Jelkići, Jankijevići, Jeremići, Jokanovići, Jovčići, Krausi, Kondžići, Koeni, Mustafići, Nove, Popovići, Simići, Šakančići, Tanići, Tuševljakovići, Vasilići i dr.

Literatura

• Hudović, Mehmed (2000). Zvornik: Slike i bilješke iz prošlosti. Sarajevo: Udruženje građana općine Zvornik.