Radomir Lakušić

crnogorski botaničar, biogeograf i sociobiolog

Radomir Lakušić (rođen 6. marta 1933. u Donjoj Ržanici kod Berana, umro † 16. avgusta 2005. u Sarajevu) bio je jugoslavenski, bosanskohercegovački i crnogorski botaničar , biogeograf i sociobiolog, vrsni ekolog, čiji je rad posebno bio posvećen subalpskoj i alpskoj visokoplaninskoj vegetaciji jugoistočnih Dinarida u Bosni i Hercegovini i Crnoj Gori. Radomir Lakušić bio je dugogodišnji profesor na univerzitetima u Sarajevu i Banjoj Luci. Njegova botanička autorska skraćenica je Lkšić[1]

Radomir Lakušić
Rođenje (1933-03-06) 6. mart 1933.
Smrt21. oktobar 2010(2010-10-21) (77 godina)
NacionalnostSrbin/Crnogorac
Poznat(a) poProfesor ekologije i biogeografije, društvrno amgažirani ekolog
Proučavao bosanskohercegovačke endeme i biljne zajednice
Značajna djela
Serija knjiga "Priroda Jugoslavije"

Biografija

uredi

Lakušić je osmogodišnju osnovnu školu završio u Donjoj Ržanici. Godine 1953. završio je srednju školu u Beranama, kada se upisuje na Prirodno-matematički odsjek Filozofskog fakulteta Univerziteta u Sarajevu, koji se za njegovog studija izdvaja u samostalni Prirodno-matematički fakultet, na kojem je formiran studijski program pod nazivom „Grupa biologija“; diplomirao je 1958. godine. Napisao je diplomski rad o endemskoj - dinarskoj vrsti roda Wulfenia. Zatim je (11. marta 1960. godine) izabran za asistenta u Odsjeku za biologiju Prirodno-matematičkog fakulteta u Sarajevu. Tokom 1963. i 1964. godine specijalizirao se za fitocenološku školu Josiasa Braun-Blanqueta na Univerzitetu u Montpellieru u International de Géobotanique Mediterranéenne et Alpine ("SIGMA").

Njegov doktorski rad pod mentorstvom Violotija Blečića, profesora biologije na Univerzitetu u Beogradu, o temama alpske vegetacije Bjelasice (Nacionalni park Biogradska Gora) u Crnoj Gori, označio je početak Lakušićevog daljnjeg rada na planinsko-alpskim zajednicama centralnih jugoistočnih Dinarida (Maglić, Volujak, Bioć, Durmitor, Bjelasica).

Od 1965. godine bio je najprije docent za ekologiju biljaka i fitogeografiju, a od 1970. vanredni pa redovni profesor. Do 1995. godine Lakušić je ostao na Univerzitetu u Sarajevu, ali je svoju naučnu bazu"napustio zbog rata, loših životnih i radnih uvjeta u poslijeratnom Sarajevu", učestvovao a nije preusmjeravanju Univerziteta u Sarajevu. Ne primajući univerzitetsko imenovanje drugdje, preselio se u rodnu Crnu Goru, radio je kao savjetnik za pitanja zaštite životne sredine u "Udruženju za zaštitu prirode Crne Gore", sve dok se nije penzionirao, 1998. Također je bio honorarno zaposlen na Univerzitetu u Banjoj Luci, gdje je predavao ekologiju i geografiju biljaka.

Radovi

uredi

Najviše njegovih preko 300 radova su iz oblasti sinteze podataka o visokoplaninskoj vegetaciji jugoistočnih Dinarida. Postao je šire poznat u naučnoj zajednici po prilozima za ediciju knjiga "Priroda Jugoslavije" ("Planinske biljke", 1984 i 1990) i udžbenika o ekologiji "Ekologija biljaka. I. - Idioekologija (1989).

Monografija koju je Lakušić napisao 1973. rodu Edraianthus, uključila je opis je nekih novih vrsta, među kojima je i stenoendemski Edraianthus sutjeskae. Konkretno, rod Edraianthus za koji je postavljen na listu illegetimnih generičkih naziva "Visiania", pobudio je i njegov poseban interes.


Također pogledajte

uredi

Reference

uredi
  1. ^ Zlatko Bulić & Sulejman Redžić: Radomir Lakušić. Natura Montenegrina, 8(3), 201-225, Podgorica 2005 (online:Natura Montenegrina)[mrtav link][1][mrtav link]