Durmitor
Durmitor je planina i nacionalni park u sjeverozapadnom dijelu Crnoj Gori. Smatra se da ime Durmitor potiče od keltskih riječi "dru mi tore" koje znače "planina puna vode".
Nacionalni park Durmitor | |
---|---|
Najbliži grad | Žabljak, Crna Gora |
Koordinate | 43°09′00″N 19°02′00″E / 43.15000°N 19.03333°E |
Površina | 390 km2 |
Osnovano | 1952. |
Nacionalni park
urediPredjeli Durmitora su zaštićeno područje. Proglašeni su nacionalnim parkom 1952. godine, zatim 1980. i 2005. godine. Zauzima površinu od 39.000 ha. Nalazi se približno 30 km. jugozapadno od Pljevalja i 30 km sjeverno od Nikšića. Zapadno od parka na udaljenosti 5 km je Plivsko jezero, a naselje Žabljak je locirano na sjeveroistočnom dijelu parka. Park je omeđen rijekom Tarom na sjeveru i Pivom (Bukovica, Komarnica i Pivsko jezero) na zapadu i jugu i visovima Sinjajevine na istoku.[1]
Unutar parka su tri geomorfološka obilježja, na nadmorskoj visini između 500 (rijeka Tara – vrelo Nazdruć) i 2523. metara (Bobotov kuk, najviši vrh):
- osnovni masiv Durmitora sa impozantnim planinskim vrhovima, od kojih je 48 sa preko 2.000 metara nadmorske visine i među njima najviši Bobotov Kuk sa 2522 m.
- prostrana visoravan na 1500 metara nadmorske visine
- kanjoni Tare, Drage i Sušice
Sedam zona Parka spada u specijalne zaštićene zone (IUCM):
- Rezervat šume smrče i jele
- Crna poda
- Sliv Škrčkih jezera sa užom kanjonskom obalom
- Sušice Barno jezero sa najužom okolinom
- Zabojsko jezero sa najužom okolinom
- Mlinski potok
- Kanjon Tare
U podnožju vrha Međed nalazi se ovo glečersko jezero koje se sastoji od dva manja: Velikog i Malog, oba povezana uskom klisurom. Tokom ljeta, ova uska klisura se isušuje i dijeli Crno jezero na dvije odvojene vodene cjeline. Jezero, koje mnogi smatraju pravim biserom Nacionalnog parka Durmitor, prostire se na površini od 0,515 km3 i udaljeno je 3 km od grada Žabljaka. To je najpopularnije jezero od 18 drugih ledničkih jezera na Durmitoru i poznate u narodu pod nazivom "Gorske oči".[2]
Durmitorski nacionalni park obiluje značajnim brojem spomenika kulture od antičkog perioda do najnovijeg doba. Najkarakterističniji su srednjovekovni spomenici: razvaline gradova i utvrđenja, mostovi i karaule, nekropole i manastirski kompleksi u dolini reke Tare.
Svjetska baština | |
---|---|
Lokacija | Crna Gora |
Sadrži | 1 |
Kriterij | vii, viii, x |
Referenca | 100 |
Uvrštenje | 1980. (4. sjednica) |
Ugroženost | no |
Svjetska baština
urediLepoti durmitorskog masiva posebnu draž daje 18 ledničkih jezera, nazvanih gorske oči, na visinama iznad 1500 m. Najveće i najatraktivnije je Crno jezero. Veličanstvenosti pejzaža doprinose, pored ljepote jezerskog basena i blistave vodene površine, prostrani šumski predio koji ga okružuje i vrh Međeda, gorostasno uzdignut nad njim. Udaljeno je 2 km od planinskog gradića Žabljaka, zimskog turističkog centra Crne Gore.[3]
Među najlepšim ukrasima parka su i bistre, silovite rijeke koje su ovom području podarile velelepne kanjonske doline. Posebno impresionira rijeka Tara, dubinom i pejzažem kanjona, čineći ga jednim od najljepših u svijetu. Dubina mu je oko 1.000, a mjestimično i 1.300 m. Tara je duga 150 km i najduža je rijeka Crne Gore. Na dijelu toka kroz nacionalni park, ima prosječan pad od 3,6 m/km, pa se formiraju bukovi i brzaci koji su svojom ljepotom upotpunili ambijent netaknute prirode.UNESCO-ovim programom Čovek i biosfera 1977. godine uvrštena je u svjetske ekološke rezerve biosfere.
Po bogastvu flore i faune, složenosti ekosistema, zastupljenosti preko 1325 vrsta biljaka, (122 su endemične, 150 ljekovite, dok je od gljiva njih 40 vrsta jestivih) Durmitor predstavlja izuzetnu prirodnu vrijednost i trajnu inspiraciju naučnika i ljubitelja prirode.
Reference
uredi- ^ "Nacionalni park Durmitor - nparkovi.me - Pristupljeno 24.11.2021". Arhivirano s originala, 24. 11. 2021. Pristupljeno 24. 11. 2021.
- ^ "Nacionalni park Durmitor - portomontenegro.com - Pristupljeno 19. 11. 2021". Arhivirano s originala, 24. 11. 2021. Pristupljeno 24. 11. 2021.
- ^ "Nacionalni park Durmitor". UNESCO: Svjetska baština. Pristupljeno 19. 11. 2021.