Wikipedia

Giuseppe Conte

Giuseppe Conte (rođen 8. augusta 1964) italijanski je političar i bivši premijer Italije.[1]

Giuseppe Conte
Premijer Italije
Vrijeme na vlasti
1. juni 2018 – 13. februar 2021.
PrethodnikPaolo Gentiloni
NasljednikMario Draghi
Rođenje (1964-08-08) 8. august 1964 (59 godina)
Volturara Appula, Apulija, Italija
Politička strankaNezavisan (do 2021)
M5S (2021–trenutno)
Porodica
Djeca1
ObrazovanjeUniverzitet Sapienza u Rimu
Potpis

Conte je bio prvi italijanski premijer bez prethodne političke funkcije još od Silvija Berlusconija 1994. godine, kao i prvi iz južne Italije od Ciriaca De Mite 1989. godine.[2][3] Conte je također postao nezavisni premijer sa najdužim stažem u historiji Italije. Štaviše, mnoge su publikacije, poput New York Timesa i la Repubblice, njegov prvi kabinet opisale kao "prvu modernu populističku vladu u zapadnoj Evropi".[4][5][6] Conte je često dobivao nadimak "pravnik naroda" (l'avvocato del popolo), jer se također definirao tokom svog prvog govora kao premijer.[7][8]

Biografija uredi

Conte je veći dio karijere proveo kao profesor prava, a bio je i član italijanskog Ureda za upravnu pravdu od 2013. do 2018. Nakon općih izbora 2018. predložen je za neovisnog čelnika koalicijske vlade između Pokreta pet zvijezda (M5S) i Lige, unatoč tome što prethodno nisu imali nijednu političku funkciju.[9] Nakon što su se obje strane dogovorile o vladinom programu, 1. juna mu je predsjednik Sergio Mattarella položio zakletvu za premijera, imenujući M5S i lidere Lige za svoje zajedničke zamjenike.[10][11] Kada je Liga podnijela zahtjev za nepovjerenje koalicionoj vladi, Conte je ponudio ostavku na mjesto premijera 20. augusta 2019.[12][13] Nakon toga, stranka M5S i Demokratska stranka lijevog centra dogovorile su se da formiraju novu vladu, a Conte je ostao na čelu.[14] Tako je Conte postao prvi italijanski premijer koji je vodio odvojene vlade s desnim i ljevičarskim koalicijskim partnerima.[15][16]

Iako je započeo svoju političku karijeru kao tehnokratski premijer, imenovan za provedbu vladinog programa M5S i Lige, tokom posljednjih mjeseci svog prvog kabineta, a posebno tokom svog drugog, Conte je postao sve utjecajnija i popularnija ličnost u italijanskj politici.[17] Tokom svog premijerskog mandata uveo je važne reforme, uključujući uvođenje zajamčenog minimalnog dohotka, ustavnu reformu radi smanjenja broja parlamentaraca, nacionalizacije italijanske kompanije za autoceste ASPI, italijanskog prijevoznika zastava Alitalia i najveće italijanske čelične kompanije Ilva,[18][19][20], kao i stroža politika prema ilegalnoj imigraciji.[21] Italija je 2020. godine postala jedna od zemalja koja je najteže pogođena pandemijom COVID-a 19. Njegova vlada je prva u zapadnom svijetu uvela nacionalnu blokadu kako bi zaustavila širenje bolesti.[22][23] Iako je javno mnijenje široko odobrilo, zaključavanje je također opisano kao najveće zatiranje ustavnih prava u historiji italijanske Republike.[24] Conteova široka upotreba depozita premijera za nametanje ograničenja usmjerenih na suzbijanje pandemije iznjedrila je kritike novinara, političkih analitičara i opozicionih političara.[25][26] Ekonomski utjecaj pandemije COVID-a 19 bio je posebno izražen u Italiji.[27] U julu 2020. godine, kako bi pomogli u recesiji od koronavirusa, Conte i drugi evropski čelnici odobrili su paket EU sljedeće generacije, kojim će Italija dobiti 209 milijardi eura bespovratnih sredstava i zajmova od Europskog fonda za njen oporavak.[28]

26. januara 2021. Conte je podnio ostavku na mjesto premijera.[29] Njega je na toj poziciji zvanično naslijedio bivši predsjednik Evropske centralne banke Mario Draghi 13. februara 2021. godine.[30]

Reference uredi

  1. ^ "Novi italijanski premijer Giuseppe Conte položio zakletvu". Klix.ba. Pristupljeno 1. 6. 2018.
  2. ^ Luca Serafini (25. 5. 2018). "Da Renzi a Conte: ecco chi sono i presidenti del Consiglio non-eletti in parlamento". Arhivirano s originala, 1. 4. 2019. Pristupljeno 1. 4. 2019.
  3. ^ "Da De Mita a Conte, l'incarico torna a sud di Roma dopo trent'anni". Il Sole 24 Ore. Arhivirano s originala, 1. 4. 2019. Pristupljeno 1. 4. 2019.
  4. ^ "Italia primo governo populista in Europa occidentale". Adnkronos. Arhivirano s originala, 1. 4. 2019. Pristupljeno 1. 4. 2019.
  5. ^ Eric J. Lyman (22. 5. 2018). "Giuseppe Conte: Italy's next PM to form western Europe's first populist government". USA Today (jezik: engleski). Arhivirano s originala, 24. 7. 2019. Pristupljeno 1. 4. 2019.
  6. ^ "Opinion – The Populists Take Rome". The New York Times (jezik: engleski). 24. 5. 2018. Arhivirano s originala, 1. 4. 2019. Pristupljeno 1. 4. 2019 – preko NYTimes.com.
  7. ^ "Conte bis? I 15 mesi a palazzo Chigi dell' "avvocato del popolo" diventato leader politico". Il Sole 24 ORE. Arhivirano s originala, 28. 8. 2019. Pristupljeno 28. 8. 2019.
  8. ^ "Conte, l'avvocato del popolo strapazza il capitano - Primopiano". ANSA.it. 20. 8. 2019. Arhivirano s originala, 25. 8. 2019. Pristupljeno 28. 8. 2019.
  9. ^ "Novice to lead Italian populist cabinet". BBC News. 23. 5. 2018. Arhivirano s originala, 1. 4. 2019. Pristupljeno 1. 4. 2019.
  10. ^ "M5S and League agree contract for Italy's 'government of change'". thelocal.it. 17. 5. 2018. Arhivirano s originala, 5. 9. 2019. Pristupljeno 5. 9. 2019.
  11. ^ "Giuramento governo: alle 16 Conte e i ministri al Quirinale". Il Sole 24 Ore. Arhivirano s originala, 1. 4. 2019. Pristupljeno 1. 4. 2019.
  12. ^ Borrelli, Silvia Sciorilli (9. 8. 2019). "Matteo Salvini calls confidence vote in Italian PM". POLITICO. Arhivirano s originala, 16. 8. 2019. Pristupljeno 5. 9. 2019.
  13. ^ Giuffrida, Angela (20. 8. 2019). "Italian PM resigns with attack on 'opportunist' Salvini". The Guardian. Arhivirano s originala, 27. 8. 2019. Pristupljeno 20. 8. 2019 – preko www.theguardian.com.
  14. ^ "Consultazioni, Mattarella convoca Conte per giovedì mattina: il premier al Colle alle 09:30". Tgcom24. Arhivirano s originala, 28. 8. 2019. Pristupljeno 29. 8. 2019.
  15. ^ Antonucci, Maria Cristina (21. 9. 2019). "Da sinistra a destra, Conte fa (bene) il presidentissimo. Analisi di Antonucci". Formiche.net. Arhivirano s originala, 28. 10. 2019. Pristupljeno 24. 10. 2019.
  16. ^ "Conte? Campione di trasformismo". www.iltempo.it. Arhivirano s originala, 24. 10. 2019. Pristupljeno 24. 10. 2019.
  17. ^ "Conte fa fuori Salvini e Di Maio, e incassa 209 miliardi. Storia di un premier sottovalutato". L'HuffPost (jezik: italijanski). 21. 7. 2020. Pristupljeno 2. 9. 2020.
  18. ^ "Aspi, Senato approva mozione di maggioranza su "nazionalizzazione"". la Repubblica (jezik: italijanski). 21. 7. 2020. Pristupljeno 2. 9. 2020.
  19. ^ "Alitalia sarà nazionalizzata". Il Post (jezik: italijanski). 19. 3. 2020. Pristupljeno 2. 9. 2020.
  20. ^ Ex Ilva, firmato l’accordo: lo Stato “rientra” nell’acciaieria. Ma il piano industriale genera nuovi conflitti e le emissioni non sono calate, Il Fatto Quotidiano
  21. ^ "[Ticker] Italian PM Conte promises tough line on 'illegal immigration'". EUobserver (jezik: engleski). Pristupljeno 2. 9. 2020.
  22. ^ "All of Italy to be placed on coronavirus lockdown". BBC News. 9. 3. 2020. Pristupljeno 9. 3. 2020.
  23. ^ "Italy, the first country in Europe to enter lockdown, starts to emerge". The Economist. Pristupljeno 2. 9. 2020.
  24. ^ Così le norme contro il virus possono rievocare il «dictator», Avvenire
  25. ^ Il paternalismo autoritario ormai domina la politica, Huffington Post
  26. ^ Il premier Conte positivo al virus autoritario, Il Riformista
  27. ^ "L'Italia pagherà il conto più salato della crisi post-epidemia". Agi (jezik: italijanski). Pristupljeno 2. 9. 2020.
  28. ^ "Conte: EU recovery fund gives chance to 'change the face' of Italy". Reuters (jezik: engleski). 21. 7. 2020. Pristupljeno 2. 9. 2020.
  29. ^ "Italijanski premijer Giuseppe Conte u utorak podnosi ostavku". Klix.ba. Pristupljeno 25. 1. 2021.
  30. ^ "Italija dobila novu vladu, Mario Draghi predvodi zemlju ka ekonomskom oporavku". Klix.ba. Pristupljeno 13. 2. 2021.

Vanjski linkovi uredi

Preuzeto iz "https://bs.wikipedia.org/w/index.php?title=Giuseppe_Conte&oldid=3508328"