Razlika između verzija stranice "Neorganski spoj"

Tradicijski se smatra da da neorganska jedinjenja nastju u [[geologija|geološkim]] [[sistem]] ima. Nasuprot tome, [[organski spoj]]evi nastaju u [[organski sistem|biološkim sisemima]] . Razlika između neorganskih i organskih spojeva nije uvijek jasna. Organski hemičari tradicijski smatraju da je bilo koja [[molekula]] koja sadrži ugljik organski spoj, što, po defaultu, znači da se [[neorganska hemija]] bavi molekulama kojima nedostaje ugljik. Međutim, mnogi [[mineral]]i su biološkog porijekla.<ref>Petrucci R.H., Harwood W.S. and Herring F.G. (2002): General Chemistry, 8th Ed. Prentice-Hall, New York, {{ISBN |0-13-014329-4}}.</ref><ref>Atkins P., De Paula J. (2006): Physical chemistry, 8th Ed. W. H. Freeman, San Francisco, {{ISBN |0-7167-8759-8}}</ref>

[[Biologija|Biolozi]] mogu razlikovati organske od neorganskih jedinjenja na drugačiji način, koji ne zavisi od prisustva atoma ugljika. Bazeni organske materije, naprimjer, su metabolički inkorporirani u živo tkivo i dalje, u [[katabolizam | raspadanju tkiva]], ali kao molekule koje nastaju [[oksidacija| oksidiranjem]] u otvorenom okruženju, kao što je atmosferski CO₂, stvaraju poseban bazen neorganskih jedinjenja. [[IUPAC|Međunarodna unija za čistu i primijenjenu hemiju]], agencija prepoznata za definiranje kemijske terminologije, ne nudi definicije anorganskih ili organskih jedinjenja. Stoga, definicija za neorganskih naspram organskih jedinjenja u multidisciplinarnom kontekstu premošćuje podjelu između [[život | života]]a (ili animacije) i ne žive (ili nežive) tvari i ostaje otvorena za raspravu, u pravcu da se, u svijetu, na isti način gleda na ovu razliku.<ref>http://www.britannica.com/EBchecked/topic/431954/organic-compound|title=organic compound – chemical compound|work=Encyclopedia Britannica.</ref>

[[Wöhlerova sinteza]] je pretvaranje [[amonij]] [[cijanat]]a u [[urea|ureu]]. Ta hemijska reakcija je otkrivena [[1828]]. ([[Friedrich Wöhler]]) i smatra se polazištem moderne [[organska hemija |organske hemije]].

Wöhler sinteza je od velikog značaja jer je historijski po prvi put jedan [[organski spoj]] proizveden od neorganskih reaktanata. Ovaj nalaz je išao protiv teorije matice tog vremena pod nazivom [[vitalizam]], u kojem se navodi da organske materije posjeduju posebnu silu, zvanu ''vitalna sila'' (''vis vitalis'') svojstvena svim živim sistemima. Po tome je postojala oštra granica između organskih i neorganskih jedinjenja. Urea je otkrivena [[1799]]. godine i do [[1828]]. mogla se dobiti samo iz [[biologija| bioloških]] izvora kao što je [[urin]]. Wöhler je izvijestio svog mentora [[Jöns Jakob Berzelius | Berzeliusa]]:

Neorganska jedinjenja se mogu se definirati kao bilo koji spoj koji nije [[organski spoj | organski]]. Neki jednostavni spojevi koji sadrže ugljik obično se smatraju anorganskim. To uključuje [[ugljik-monoksid]], [[ugljik-dioksid]], [[karbonat]]e [[cijanid]]e, [[cijanat]]e, [[karbid]]e i [[tiocijanat]]e. Nasuprot tome, [[metan]] i [[mravlja kiselina]] se generalno smatraju jednostavnim primjerima [[organska jedinjenja|organskih jedinjenja]] , iako baze podataka kristalnih struktura (ICSD),neorganske kristale u svojoj definiciji "neorganskih" ugljikovih jedinjenja, navode da takvi spojevi mogu sadržavati ''ili'' CH ili CC veze, ali ne obje.<ref>http://www.fiz-karlsruhe.de/fileadmin/be_user/ICSD/PDF/sci_man_ICSD_v1.pdf {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20170711092311/http://www2.fiz-karlsruhe.de/fileadmin/be_user/ICSD/PDF/sci_man_ICSD_v1.pdf |date=11 Juli 2017 }}.</ref>

Velika klasa jedinjenja se raspravlja u udžbenicima neorganske hemije [[koordinacijski spoj|koordinacijskih spojeva]] . Primjeri se kreću od supstanci koje su strogo neorganske, kao što su [[kobalt (III) hexammine klorid | [Co (NH₃)₆]Cl_{3</sub >]], u organometalnih spojeva, kao što su [[ferocen | Fe (C<sub 5}H₅)₂]], a proteže se na bioneorganska jedinjenja, kao što je enzim [[hidrogenaza]] U toj definiciji, "neorganska" ugljikova jedinjenja su ona koja sadrže ''obje'': C-H ili C-C veze, ali ne obje.

[[Mineral]]i su uglavnom [[oksid]]i i [[sulfid]]i, koji su strogo neorganski, iako i oni mogu biti biološkog porijekla. U stvari, većina Zemlje je anorganska. Iako su komponente Zemljine kore dobro razjašnjene, procesi mineralizacije i sastav dubokog [[plašt (geologija) | plašta]] ostaju aktivna područja istraživanja, koji su pokriveni uglavnom u geološki orijentiranim područjima.<ref>Newman D. K., Banfield J. F. (2002): Geomicrobiology: How molecular-scale Interactions underpin biogeochemical systems. Science, 296 (5570): 1071–1077, http://www.sciencemag.org/content/296/5570/1071.short.</ref>