|
[[Datoteka:Glycolipids.sr.svg|mini|Hemijska struktura glikolipida, glikoglicerolipida i glikosfingolipida]]
'''Glikolipidi''' su složena jedinjenja [[šećer]]ne i [[ lipid]]ne komponente ([[glikon]]), koje su spojene [[etar]]skom, odnosno glikozidnom vezom (budući se radi o šećeru) sa [[glicerol]]om. Nešećerna komponenta (aglikon) najčešće je [[glicerol]] sa dvije [[masna kiselina|masne kiseline]] vezane [[estar]]skim vezama.Aglikonski dio može biti i sfingozin (sfingozidna baza). <ref>Lawrence E. (1999): Henderson's Dictionary of biological terms. Longman Group Ltd., London, {{ISBN |0-582-22708-9}}.</ref><ref>Alberts B. et al. (1983): Molecular biology of the cell. Garland Publishing, Inc., New York & London, {{ISBN |0-8240-7283-9}}.</ref><ref>King R. C., Stransfield W. D. (1998): Dictionary of genetics. Oxford niversity Press, New York, Oxford, {{ISBN |0-19-50944-1-7}}; {{ISBN |0-19-509442-5}}.</ref><ref>{{VoetBiochemistry3rd}}</ref>
Primarna uloga glikolipida je kumulacija [[energija|energije]], a pogodni su i kao [[genetički marker]]i za [[Ćelija (biologija)|ćelijsko]] prepoznavanje.
== Tipovi glikolipida ==
Među glikolipidima najpoznatiji su cerebrozidi, gangliozidi i sulfatidi.
Cerebrozidi su prvi put izolirani iz [[mozak|mozga]], po čemu su i imenovani. Gangliozidi su izolirani iz [[mozak|ganglijskihćelija (sive mase) mozga]]. Sulfatidi su složeni lipidi, koji su izolirani iz [[jetra|jetre]], [[bubreg]]a, a retativno visoki sadržaj ovih supstanci ima i mozak. Svi imaju specifične i veoma značajne uloge u [[organizam|organizmu]]g [[životinja]].<ref>Međedović S., Maslić E., Hadžiselimović R. (2000): Biologija 2. Svjetlost, Sarajevo, {{ISBN |9958-10-222-6}}.</ref>
Prema prirodi aglikonske komponente, glikolipidi mogu biti:
|
