Pirofosfati ili difosfati su anioni, soli i estri pirofosforne kiseline.[1][2][3]

Pirofosfat

Općenito
Hemijski spojPirofosfat
Druga imenaDifosfat, PPi
Molekularna formulaP2O74−
CAS registarski broj14000-31-8
SMILES[O-]P(=O)([O-])OP(=O)([O-])[O-]
InChI1/H4O7P2/c1-8(2,3)7-9(4,5)6/h(H2,1,2,3)(H2,4,5,6)/p-4
Osobine1
Molarna masa173,943
Rizičnost
NFPA 704
0
0
0
 
1 Gdje god je moguće korištene su SI jedinice. Ako nije drugačije naznačeno, dati podaci vrijede pri standardnim uslovima.

Hemija

uredi

Ove supstance se mogu dobiti zagrijavanjem fosfata (lat. pyro = vatra). Poznati su kao dobri agensi za grupisanje složenijih molekula pa imaju široku industrijsku primjenu. Pirofosfat je prvi član porodice polifosfata. Kao prehrambeni aditivi, difosfati su poznati pod oznakom E450.

Oznaka pirofosfati je također ime estera koji nastaju tokom reakcije kondenzacije fosforiliranih bioloških spojeva sa neorganskim fosfatima, kao što je dimetilalil pirofosfat. Ova veza je u kategoriji visoko energetskih fosfatnih veza.

Sintezu tetraetil pirofosfata je prvi put uradio i opisao 1854. Filip de Klermont.

Biohemija

uredi

Pirofosfati su veoma znažajni u biohemijskim reakcijama. Anion P2O74− (PPi) se formira u ćelijama, putem hidrolize adenozin trifosfata u adenozin monofosfat

ATP → AMP + PPi

Naprimjer, kada se u rastući lanac DNK ili RNK, uz katalizu polimeraza, ugradi nukleotid, oslobađa se pirofosfat (PPi). Pirofosforoliza je suprotna reakciji polimerizacije. Pirofosfat u njoj reaguje sa 3'-nukleotid monofosfatom (NMP ili dNMP), koji se uklanjaju iz oligonukleotida, uz oslobađanje odgovarajućeg trifosfata (dNTP iz DNK ili NTP iz RNK).

Pirofosfatni anion (P2O74−) je anhidrid fosfata. Nestabilan je u vodenom rastvoru i hidrolizira se u neorganske fosfate:

P2O74− + H2O → 2 HPO42−

ili u biološkoj notaciji:

PPi + H2O → 2 Pi

Reakcije hidrolize jednostavnih polifosfata, kao što je pirofosfat, linearni trifosfat, ADP i ATP, enzimske katalize, u normalnim okolnostima, teku izuzetno sporo u svim sredinama, izuzimajući visoko kisele.[4]

Također pogledajte

uredi

Reference

uredi
  1. ^ Bajrović K, Jevrić-Čaušević A., Hadžiselimović R., Eds. (2005). Uvod u genetičko inženjerstvo i biotehnologiju. Institut za genetičko inženjerstvo i biotehnologiju (INGEB) Sarajevo. ISBN 9958-9344-1-8.CS1 održavanje: više imena: authors list (link)
  2. ^ Kornberg A. (1989). For the love of enzymes – The Odyssay of a biochemist. Cambridge (Mass.), London: Harvard University Press. ISBN 0-674-30775-5.
  3. ^ Voet D., Voet J. (1995): Biochemistry, 2nd Ed. Wiley, http://www.wiley.com/college/math/chem/cg/sales/voet.html.
  4. ^ Huebner PWA, Milburn RM (1980). "Hydrolysis of pyrophosphate to orthophosphate promoted by cobalt(III). Evidence for the role of polynuclear species". Inorg Chem. 19 (5): 1267–72. doi:10.1021/ic50207a032. Nepoznati parametar |month= zanemaren (pomoć)

Vanjski linkovi

uredi