Slučajno parenje
Slučajno parenje (panmiksija) je pojam koji obuhvata odsustvo međusobnog izbora partnera za reprodukciju po bilo kojem biološkom ili nekom društvenom osnovu, kao što su:
Panmiksija se odvija po zakonu vjerovatnoće međusobnog reproduktivnog kontakta dviju jedinki suprotnog spola, što podrazumijeva da svaka jedinka u populaciji ima podjednaku šansu da se pari sa bilo kojom jedinkom (drugog spola). Na konceptu slučajnog parenja (reproduktivnog partnerstva) počiva model genetičke ravnoteže u populaciji.
Wahlundov efekat pretpostavlja da je sveukupna populacija panmiksijska. Valundomv efekat se odnosi na smanjenje heterozigotnosti (to je kad organizam ima dva različita alela u lokusu) u populaciji uzrokovane subpopulacijskom strukturom. Naime, ako se dva ili više subpopulacija imaju različite frekvencije alela onda se ukupna heterozigotnost smanjuje, čak i kada su same subpopulacije u Hardy-Weinbergovoj ravnoteži. Uzroci ove pojave mogu biti izolacija usljed geografskih ili nekih drugih barijera za protok gena i genetički drift u subpopulacijama.[4][5]
Također pogledajte
urediReference
uredi- ^ Hadžiselimović R., Pojskić N. (2005): Uvod u humanu imunogenetiku. Institut za genetičko inženjerstvo i biotehnologiju (INGEB), Sarajevo, ISBN 9958-9344-3-4.
- ^ Berberović LJ., Hadžiselimović R. (1986): Rječnik genetike. Svjetlost, Sarajevo, ISBN 86-01-00723-6.
- ^ Hadžiselimović R. (2005): Bioantropologija – Biodiverzitet recentnog čovjeka. Institut za genetičko inženjerstvo i biotehnologiju (INGEB), Sarajevo, ISBN 9958-9344-2-6.
- ^ Cavali-Sforza L. L., Bodmer W. F. (1999): The genetics of human populations. Dover PublicTIONS, Inc., Mineola, New York, ISBN 0-486-40693-8.
- ^ Cavalli-Sforza L. L., Menozzi P., Piazza A. (1994): The history and geography of human genes. Princeton University Press, Princeton,ISBN 0-691-02905-9.