Mušan Topalović
Mušan Topalović, zvani Caco, rođen 1957, a ubijen 26. oktobra 1993, bio je komandant 10. brdske brigade Armije RBiH, krijumčar i kriminalac unutar opkoljenog Sarajeva.
Aktivnosti i počinjeni zločini
urediCacina brigada bila je poznata po odvođenju građana Sarajeva na kopanje rovova, što je uključivalo i neke vladine službenike i armijske generale.[1] Neki se nisu nikada vratili a navodni razlog se, između ostalog, navodi da su Cacini ljudi htjeli njihove stanove.[2] Cacini ljudi su optuženi za ubijanje stotina lokalnih srpskih civila.[2] Tijela su bačena u rascjep na planini Trebević, lokaciju poznatu kao Kazani.
Smrt
urediVlast Republike Bosne i Hercegovine počela je sa strožijim obračunavanjem sa Sarajevskim kriminalnim grupama krajem 1993.[2] Odbrana Sarajeva isprva zavisna o kriminalcima je postepeno nestala s profesionalizacijom Armije RBiH.[3] Cacini brutalni zločini protiv civila i odbijanje da se potčini komandnom lancu Armije BiH predstavljala je problem i svojevrsnu sramotu za tadašnju vlast.[3] Dana 26. oktobra 1993. započela je akcija "Trebević 2" koja je kao metu imala 9. motorizovanu (kojom je komandovao Ramiz Delalić) i 10. brdsku brigadu Armije RBiH.[3]
Za vrijeme operacije, Cacina brigada ubila je devet policajaca i zarobila više civila. Cacini ljudi ubili su ukupno 17 ljudi. U pokušaju hapšenja Mušana Topalovića ubijeni su policajci: Admir Hebib (1969–93), Kemal Kojić (1960–93), Dragan Miljanović (1967–93), Slaven Markešić (1965–93), Srđan Bosiljčić (1963–93), Elvir Šovšić (1974–93), Hamid Humić (1959–93), Jasmin Čamdžija (1968–93), Izet Karšić (1959–93), uz osam civila koji su bili zarobljeni. Caco se kasnije predao nakon što mu je obećana sigurnost.
U oficijelnoj verziji vlade RBiH, Caco je ubijen dok je pokušao pobjeći.[4] Nekoliko članova brigada je kasnije završilo na tajnom suđenju, i njih 14 je osuđeno za razne zločine.[5] Otac jednog od policajaca Avdo Hebib, pomoćnik ministra policije RBiH, kritikovao je planiranje akcije "Trebević 2".[6]
Ukop
urediCaco je prvobitno bio ukopan u grobu obilježenim kao N.N. blizu stadiona Koševo. Pod pritiskom različitih grupa, Vlada je 1996. obznanila lokaciju groba, i njegovi ostaci su ekshumirani. Dana 2. decembra 1996. izvršen je ukop kojem je prisustovalo oko 12.000 ljudi iz Sarajeva, većinom bivših članova Zelenih beretki i drugih paravojnih formacija. Ukop je javno sniman i prenošen, što je oštro osudio general Jovan Divjak, nazvavši ga kao "glorifikaciju gangstera".[7]
Reference
uredi- ^ Andreas 2011, str. 92.
- ^ a b c Andreas 2011, str. 93.
- ^ a b c Andreas 2011, str. 94.
- ^ faktor.ba. "faktor.ba". www.faktor.ba. Pristupljeno 23. 4. 2020.
- ^ Hedges, Chris (12. 11. 1997). "Postscript to Sarajevo's Anguish: Muslim Killings of Serbs Detailed". The New York Times.
- ^ "Sjećanje na akciju "Trebević 2": Ubistvo nedužnih mladića i danas obavijeno velom tajne". Avaz.ba. Pristupljeno 23. 4. 2020.
- ^ Andreas 2011, str. 95.
Izvori
uredi- Andreas, Peter (2011). Blue Helmets and Black Markets: The Business of Survival in the Siege of Sarajevo. Ithaca: Cornell University Press. ISBN 978-0-80145-704-3.