Koncentracijski logor Uzamnica
Koncentracioni logor "Uzamnica" je bio koncentracioni logor osnovan 1992. godine od strane snaga JNA u kojem su bili zatvarani Bošnjaci za vrijeme rata u Bosni i Hercegovini. [1]
Mnogi od Bošnjaka koji nisu odmah ubijeni u nekom od brojnih zločina počinjenih u Višegradu i njegovoj okolini, su zatvarani na razne lokacije u gradu, uključujući i bivše kasarne JNA i skladišta na Uzamnici, oko 5 kilometara izvan Višegrada. Neki od tih zatvorenika su držani u ovom koncentracionom logoru više od dvije godine. Srpski vojnici su silovali mnoge žene i tukli i terorisali civile nesrpske nacionalnosti. Rašireno pljačkanje i uništavanje nesrpskih kuća i imovine događalo se svakodnevno pri čemu su uništene i dvije džamije u gradu.
Logor uredi
Bošnjaci zatočeni u koncentracionom logoru u Uzamnici su bili podvrgnuti nehumanim uslovima. Mnogi su bili podvrgnuti redovnom premlaćivanju. Srpskim paravojnim snagama je također bilo dozvoljeno da uđu u logor i da tuku i muče zatvorenike po volji. Kao rezultat tih tortura, mnoge žrtve su pretrpjele ozbiljne i trajne povrede. Mnogi zatvorenici, čak i mala djeca, su korištena za obavljanje teških prisilnih radova.[1] Jedina hrana koju su Srbi obezbjedili zarobljenicima Bošnjacima je bila njima zabranjena svinjetina.[2]
Svake sedmice, konvoji zatvorenika muškaraca su napuštali koncentracioni logor i upućivani u Srbiju nakon čega nikad više nisu viđeni.[3]
Suđenje uredi
Milan Lukić je proglašen krivim za 12 tačaka optužnice za zločine protiv čovječnosti i devet tačaka za kršenje zakona ratovanja zbog njegove umiješanosti u zločine, uključujući ubistva, mučenja, progone, pljačkanje i uništavanje imovine te je zbog toga 20. jula 2009. godine osuđen na kaznu doživotnog zatvora.[4]
Pretresno vijeće je zaključilo da je Sredoje Lukić kriv za ratne zločine i zločine protiv čovječnosti zbog čega je osuđen na 30 godina zatvora.[4]
U odnosu na koncentracioni logoru Uzamnica, dokazi pokazuju da su Milan i Sredoje Lukić bili oportunistički posjetioci logora, iako je Sredoje Lukić dolazio u logor rjeđe od Milana Lukića. Kada su bili u logoru, i Milan Lukić i Sredoje Lukić su ozbiljno, više puta nogama, šakama, palicama, palicama i kundacima tukli zatočenike. Nekoliko žrtava je pred Sudskim vijećem svjedočilo o tim brutalnim premlaćivanjima i teškim i trajnim ozljedama koje su zadobili i patnjama koje su pretrpili.[5]
Također pogledajte uredi
Reference uredi
- ^ a b http://www.icty.org/x/cases/vasiljevic/ind/en/vasonly-ii000125e.pdf ICTY: Suđenje Mitru Vasiljeviću Pristupljeno 15. oktobra 2014.
- ^ http://www.usna.edu/Users/history/tucker/hh367/ButcheryattheBridge.htm The Guardian 11. mart 1996. Pristupljeno 15. oktobra 2014.
- ^ http://www.usna.edu/Users/history/tucker/hh367/ButcheryattheBridge.htm
- ^ a b http://www.icty.org/x/cases/milan_lukic_sredoje_lukic/tjug/en/090720_judg_summary_en.pdf
- ^ http://www.icty.org/x/cases/milan_lukic_sredoje_lukic/cis/en/cis_lukic_lukic_en.pdf