Kompenzacija (šah)

U šahu, kompenzacija je tipična kratkoročna pozicijska prednost koju igrač stekne u zamjenu za tipični materijalni nedostatak. U kratkoročne prednosti spadaju inicijativa i napad.

Kompenzacija uključuje sljedeće:

  • bolju pješačku strukturu
  • "lovački par", tj. posjedovanje oba lovca u situaciji kad protivnik ima jednog ili nema nijednog. Gotovo svi moderni šahisti smatraju posjedovanje lovačkog para prednošću, iako je kroz historiju bilo mnogo rasprava o tome koliku (tačno) prednost oni predstavljaju. Lovački par svoju snagu najčešće pokazuje u završnici.
  • bolja aktivnost figura i/ili bolji razvoj (uobičajeno u gambitima)
  • izloženost protivničkog kralja budućem napadu, bilo zbog gubitka pješačkog zaklona, bilo zbog zarobljenosti u centru table, često predstavlja odličnu kompenzaciju.
  • slobodni pješaci često su odlučujuća prevaga u završnici
  • povezani i/ili branjeni slobodni pješaci još su smrtonosniji.
  • kontrolu nad ključnim poljima, dijagonalama, linijama ili redovima.

Primjeri

uredi

Polugajevski – Evans

uredi
Polugajevski – Evans (1970)
 a b c d e f g h  
8               8
7               7
6               6
5               5
4               4
3               3
2               2
1               1
 a b c d e f g h  
Bijeli na potezu remizira.

Top na sedmom redu (protivnikov drugi red) obično je veoma snažan budući da prijeti protivnikovim nepomjerenim pješacima i ograničava kretanje njegovog kralja. Top na sedmom redu dovoljna je kompenzacija za pješaka (Fine i Benko 2003, str. 586). U ovoj poziciji iz partije između Leva Polugajevskog i Larryja Evansa[1] top na sedmom redu omogućuje bijelom da remizira iako ima pješaka manje (Griffiths 1992, str. 102–103).

Spaski – Fischer

uredi
Spaski – Fischer (1960)
 a b c d e f g h  
8               8
7               7
6               6
5               5
4               4
3               3
2               2
1               1
 a b c d e f g h  
Pozicija nakon 5. Se5
Spaski – Fischer (1960)
 a b c d e f g h  
8               8
7               7
6               6
5               5
4               4
3               3
2               2
1               1
 a b c d e f g h  
Pozicija iz analize nakon 13. Sc3

Čuvena partija između budućeg svjetskog prvaka Borisa Spaskog i Bobbyja Fischera iz 1960. počela je Kraljevim gambitom.[2] Bijeli žrtvuje pješaka u 2. potezu:

1. e4 e5
2. f4 exf4
3. Sf3 g5
4. h4 g4
5. Se5,

čime se dolazi do prve prikazane pozicije. Fischer ispituje alternativni 5. potez crnog:

5...h5
6. Lc4 Th7
7. d4 d6
8. Sd3 f3
9. gxf3 Le7
10. Le3 Lxh4+
11. Kd2 Lg5
12. f4 Lh6
13. Sc3,

čime se dolazi do druge pozicije, gdje Fischer objašnjava: "Bijeli ima više nego dovoljnu kompenzaciju za pješaka." (Fischer 2008, str. 123)

Napomene

uredi

Reference

uredi
  • Fine, Reuben; Benko, Pal (2003), Osnovne šahovske završnice (1941) (2. izd.), McKay, ISBN 0-8129-3493-8 CS1 održavanje: nepreporučeni parametar (link)
  • Fischer, Bobby (2008), Mojih 60 znamenitih partija (1969), Batsford, ISBN 978-1-906388-30-0 CS1 održavanje: nepreporučeni parametar (link)
  • Griffiths, Peter (1992), Exploring the Endgame, American Chess Promotions, ISBN 0-939298-83-X