Juraj Radivojević

Juraj Radivojević je velmoža sa područja Huma.

Knez i vojvoda Juraj Radivojević vlastelin je iz čuvene loze porodice Bogavčići-Radivojevići-Jurjevići-Vlatkovići koja je zajedno sa Nikolićima, Sankovićima i Milatovićima pripadala najvažnijim predstavnicima Huma iz kraja 14. i prve polovine 15. vijeka.

Juraj Radivojević je sin Radivoja i Vlade Bogavčić. Iamo je brata Vukića Radivojevića. Prvi put spomenut je 1385. kao knez i u službi bosanskog kralja Tvrtka I Kotromanića u Dubrovniku. ^[1] Humski knez Juraj Radivojević je u hijerarhiji Bosanskog kraljevstva putem diplomatskih misija za svoga sizerena tada ispunjavao svoju vazalnu obavezu. Dalje se Juraj prati skoro na svim kraljevskim poveljama kao svjedok 'od Huma' ili 'od Humske zemlje'.Stekao je dubrovačko građanstvo 1395. godine. ^[2]

Knez Juraj Radivojević se rodbinski povezao sa bosanskom vladarskom dinastijom. On je bio oženjen Vladicom, unukom bosanskog kralja Dabiše i kraljice Grube, a kćerkom Dabišine kćerke Stane. Njihovo vjenčanje se desilo prije aprila 1395. godine, jer tada kralj Dabiša daruje selo Veljake u Humu (Humskoj zemlji) (naše selo gospodsko u Humskoj zemlji u ime Veljake) kćerki Stani i predviđa da poslije Stanine smrti ta donacija pređe u ruke kneza Jurja Radivojevića i njegove supruge Vladice, Stanine kćerke. U braku sa Vladicom Juraj je imao sinove Pavla, Nikolu, Vlatka i Vuka Jurjevića (Jurjevići). Kasnije su djeca Vlatka Jurjevića, korištenjem patronimika, dobila prezime Vlatković, a jedan od istaknutijih pripadnika te porodice je i Ivaniš Vlatković.

Juraj Radivojević se pojavljuje kao vojvoda 1405. On je obezbjedio porodici četvrtinu carine u Drijevima. Vojvoda Juraj Radivojević je umro prije 1415.

Reference

^ "de largiendo comiti Georgio Radiuoy, ambassiatori d. regis Bosne, usque ad brachia XVI panni valoris I duc. pro quolibet brachio" (20. novembar 1385. godine), Mihailo Dinić, Одлуке већа Дубровачке републике, knjiga 2, Srpska akademija nauka i umetnosti, Zbornik za istoriju, jezik i književnost srpskog naroda, Treće odeljenje 21, Beograd 1964, 216.
^ „Prima pars est de offerendo Jurech Radiuoeuich et eius fratribus et eorum gentibus ciuitatem Ragusii in generali pro eorum saluamento. Secunda pars est de declarando ei quod in Stagno non possent saluari et quod in ciuitate Ragusii possunt se reducere ad eorum placitum et erunt salui ut unus ex nobis” [nije prošao drugi prijedlog] (23. august 1395.godine), Državni arhiv u Dubrovniku, Serija - Reformationes, Svezak XXX, Folija 80.

Literatura

Adis Zilić, Tragom povelje bosanskog kralja Dabiše kćeri Stani od 26. aprila 1395. godine, Prilozi Instituta za istoriju 41, Sarajevo 2012, 241-258. [[1]]
Mihailo Dinić, Одлуке већа Дубровачке републике, knjiga 2, Srpska akademija nauka i umetnosti, Zbornik za istoriju, jezik i književnost srpskog naroda, Treće odeljenje 21, Beograd 1964.

[1] "de largiendo comiti Georgio Radiuoy, ambassiatori d. regis Bosne, usque ad brachia XVI panni valoris I duc. pro quolibet brachio" (20. novembar 1385. godine), Mihailo Dinić, Одлуке већа Дубровачке републике, knjiga 2, Srpska akademija nauka i umetnosti, Zbornik za istoriju, jezik i književnost srpskog naroda, Treće odeljenje 21, Beograd 1964, 216.

[2] „Prima pars est de offerendo Jurech Radiuoeuich et eius fratribus et eorum gentibus ciuitatem Ragusii in generali pro eorum saluamento. Secunda pars est de declarando ei quod in Stagno non possent saluari et quod in ciuitate Ragusii possunt se reducere ad eorum placitum et erunt salui ut unus ex nobis” [nije prošao drugi prijedlog] (23. august 1395.godine), Državni arhiv u Dubrovniku, Serija - Reformationes, Svezak XXX, Folija 80.

[1]

[2]