Donjolužičkosrpski jezik
Donjolužičkosrpski jezik (Dolnoserbska rěc) jedan je od dva književna jezika Lužičkih Srba. Govori se u historijskoj pokrajini Donja Lužica u pokrajini Brandenburg, na istoku Njemačke. Pripada lužičkosrpskoj grupi zapadnoslavenskih jezika. Donjolužičkosrpski jezik govori prema podacima iz 2007. godine 6.860 ljudi.[1]
| Donjolužičkosrpski jezik Dolnoserbšćina, Dolnoserbski | |
|---|---|
| Regije govorenja | Donja Lužica, Brandenburg |
| Države govorenja | |
| Jezička porodica |
|
| Broj govornika | 6.860 (2007.) |
| Jezički kod | |
| ISO 639-1 | dsb |
| ISO 639-2 / 5 | dsb |
| ISO 639-3 | dsb |
| Također pogledajte: Jezik | Jezičke porodice | Spisak jezika | |
Donjolužičkosrpski jezik zajedno sa gornjolužičkosrpskim ispoljava zajedničke karakteristike, a ima iste karakteristike kao svi zapadnoslavenski jezici. Štaviše, jedna karakteristika spaja lužičkosrpske jezike sa lehitskom podrugom, a drug sa češko-slovačkom. Donjolužičkosrpski se od gornjolužičkosrpskog razlikuje na svim nivoima jezičkog sistema: u fonetici (rasprostranjen suglasnik g praskavog oblika; podudaranje afrikata č sa tvrdim sibilantom c; promjena tvrdog r poslije p, t, k u tvrdo š; promjena ć, ʒ́ u frikativne meke šuštave suglasnike ś, ź); u morfologiji (postojanje supina; odsustvo u dijalektnom obliku aorista i imperfekta) i u leksici (bom „drvo”, twarc „tesar”, gluka „sreća” itd. suprotnost su gornjolužičkim riječima istog značenja štom, ćěsla, zbožo). Formiranje donjolužičkosrpske književne norme u velikoj mjeri je bilo pod uticajem gornjolužičkosrpskog jezika, ali za razliku od gornjložučkosrpskog, donjolužičkosrpski je manje normalizovan i strogo kodifikovan, karakterizujući nestabilnost i veću varijabilnost.[2]
Također pogledajte
urediReference
uredi- ^ "Lower Sorbian language". Encyclopedia Britannica (jezik: engleski). Pristupljeno 12. 4. 2021.
- ^ Rothstein, Björn; Thieroff, Rolf (2010). Mood in the Languages of Europe (jezik: engleski). John Benjamins Publishing. ISBN 978-90-272-0587-2.