Disonanca

Disonanca (latinski: dissonantia; francuski: dissonance – "zvučni nesklad")^[1]^[2] jest sazvučje koje nastaje kad istovremeno zvuče dva ili više tonskih intervala i kod slušaoca izazivaju utisak neprijatnosti, nesklada i nemira i traže razrješenje, tj. smirenje.^[3]

Neki primjeri *disonanci* na tonu *ce¹*.

Disonantni intervali jesu:

sve sekunde;
sve septime;
svi umanjeni intervali;
svi prekomjerni intervali.

Uho današnjeg čovjeka postalo je do te mjere imuno na zvučne nesklade i oštrine da nekadašnje teoretske disonance današnjem čovjeku više nisu grube i neprijatne.

Suprotna disonanci jest konsonanca, koja se doživljava kao prijatno, smireno i ugodno zvučanje za ljudsko uho i ne traži razrješenje. U zapadnoj muzici, disonanca je kvalitet zvukova koji izgleda nestabilan i ima zvučnu potrebu da se razriješi do stabilne konsonance. I konsonanca i disonanca su riječi koje se primjenjuju na harmoniju, akorde i intervale, a samim tim i na melodiju, tonalitet, pa čak i ritam i metar.

Reference

^ Vlastimir Peričić, Višejezični rečnik muzičkih termina
^ Vlastimir Peričić, Harmonija prvi deo, Beograd, Zajednica muzičkih i baletskih škola Srbije, 2004.
^ Radivoj Lazić - Vlastimir Peričić, Osnovi teorije muzike

[1] Vlastimir Peričić, Višejezični rečnik muzičkih termina

[2] Vlastimir Peričić, Harmonija prvi deo, Beograd, Zajednica muzičkih i baletskih škola Srbije, 2004.

[3] Radivoj Lazić - Vlastimir Peričić, Osnovi teorije muzike

[1]

[2]

[3]