Dekonstrukcija

Ovaj članak je dio serije o Postmodernoj arhitekturi.

Arhitektura kritičkog regionalizma

Dekonstrukcija

Dekonstrukcija kao filozofska doktrina je sistem analize i kritike koja vodi ka razotkrivanju razlika između strukture i osnove značenja subjekta. Dekonstrukcija se javlja u mnogim oblastima nauke a prvenstveno u lingvistici, književnosti, arhitekturi i umjetnosti.

Dekonstrukcija se prvi put pojavljuje u književnosti a sistem je razvio francuski filozof Žak Derida (Jacques Derrida) u svojim dekonstrukcijskim analizama zapadnih filozofa. U svojim analizama Derida pokazuje kako se književno djelo ne može posmatrati samo kao djelo jednog pisca nego kao rezultat konflikata unutar jedne kulturne sredine ili mišljenja. Dekonstrucijska djela u svom obliku prikazuju više mišljenja i značenja u jednom mahu koji su često u uzajamnom konfliktu i suprotnosti. Pri uporedbi dekonstrukcijskog i tradicionalnog djela mogu se primijetiti i otkriti koja mišljenja i suprotnosti su bili ignorisani u djelu nastalom tradicionalnom metodom stvaranja.

Osnovna osobina dekonstrukcije je da u svojoj analizi upoređuje binarne suprotnosti (npr. muškost i ženskost, homoseksualnost i heteroseksualnost) te da umjesto opisivanja njihove rigidne kategorizacije prikaže koliko su takve suprotnosti u biti izmješane i koliko je nemoguće da se u potpunosti razdvoje. Cilj je da se prikaže da kategorije i kategorizacije ne postoje u apsolutnim i rigidnim značenjima.

Dekonstrukcija je izuzetno kontraverzna doktrina u akademskom svijetu dok se u javnosti često upotrebljava kao primjer koliko su akademici i intelektualci neupućeni u životne stvarnosti. Bez obzira na to dekonstrukcija je nadasve moćna doktrina u filozofiji, književnosti i arhitekturi kao sistem za stvaranje kritike i teorije.

Također pogledajte

• Futurizam