Azerbejdžanska književnost

Azerbejdžanska književnost (azerski: Azərbaycan ədəbiyyatı) odnosi se na književnost na azerskom jeziku, koji je trenutno zvaničan jezik u Republici Azerbejdžanu i prvi je jezik većine ljudi u iranskoj pokrajini Iranski Azerbejdžan.

Stranica iz hrestomatije Mirza Shafi Vazeha

Iako većina Azera živi u Iranu, moderna azerska književnost većinom nastaje u Azerbejdžanu, gde jezik ima status zvaničnog. Tri pisma se koriste za pisanje: latinica, arapsko pismo i ćirilica.

Prvi primjeri azerske književnosti potiču iz oko 1200. godine, nakon mongolskog osvajanja i pisani su arapskim pismom. Nekoliko velikih autora pomogli su, da se razvije azerbejdžanska književnost između 1300. i 1600. godine, takođe i poezija.

Pred kraj 19. vijeka, novine su počele objavljivati popularna književna djela. Štampanje knjiga azerske književnosti bilo je zabranjeno u Perziji za vrijeme vladavine Reza Šah Pahlavija (1925–1941) i u Sovjetskom Azerbejdžanu za vrijeme Staljina i njegovog "Crvenoga terora" kada je progonjeno na hiljade azerskih pisaca, novinara, profesora, intelektualaca i drugih, a rezultiralo je promjenom sa azerbejdžanskom abecedom na ćirilicu.

Moderna azerbejdžanska književnost nastaje isključivo u Azerbejdžanu, iako i dalje puno Azera živi i u susjednom Iranu.