Šatrovački govor
Ovaj članak ili neki od njegovih odlomaka nije dovoljno potkrijepljen izvorima (literatura, veb-sajtovi ili drugi izvori). |
Šatrovački govor (često nazivan šatrovački jezik) je žargon u bosanskom, srpskom i hrvatskom jeziku. Rasprostranjenost šatrovačkog u regionima primjene srpsko-hrvatskog-bosanskog jezičkog prostora je neravnomjerna. Najviše se koristi u većim urbanim središtima: Sarajevu, Beogradu i Zagrebu. Šatrovačkog gotovo da nema u Hrvatskom Zagorju i Crnoj Gori. Široko je rasprostranjen i u svakodnevnoj upotrebi u neformalnom govoru, pogotovu među mlađim ljudima.
Svaka generacija ima „svoj“ šatrovački jezik. Nove riječi u šatrovačkom se stvaraju permutovanjem slogova. Na primjer, riječ nemoj postaje mojne. Nova riječ ima isto značenje kao i originalna. Neke riječi se češće koriste u šatrovačkoj verziji od drugih, ali ne postoji pravilo.
Šatrovački govor je veoma korišten u zatvorskim zajednicama gdje je potrebno da se razmjenjuju informacije koje se teško mogu razumjeti od strane formalnog zatvorskog sistema. U tom slučaju obično se dodaje još jedan slog između permutovanih slogova koji otežavaju prepoznavanje konkretne riječi - poruke.
Slične jezičke igre postoje i u verlanu (francuski) i vesranu (argentinski španski).
Primjeri
uredi- Rajvosa - Sarajevo
- kežva - žvake
- mojne - nemoj
- tebra - brate
- ganci - cigan
- ljakse - seljak
- zipa - pazi
- tenkre - kreten
- vugla - glava
- vutra - trava (droga)
- vopi - pivo
- vozdra - zdravo
- konza - zakon
- vuspra - sprava
- limte mo - molim te
- živa - važi (ne misli se na hemijski element Hg)
- stipu - pusti
- šta mai - šta ima