Wikipedia

Turkish Airlines

Turkish Airlines (turski: Türk Hava Yolları) jest glavna turska aviokompanija sa sjedištem u Istanbulu. Glavno sjedište kompanije je na Međunarodnom aerodromu Ataturk u Istanbulu. Ostala sjedišta su na međunarodnim aerodromima Esenboğa (ESB) u Ankari i Sabiha Gökçen (SAW) u Istanbulu.

Turkish Airlines
Turkish Airlines logo 2019 compact.svg
IATA
TK		 ICAO
THY		 Callsign
Turkish
Osnovana1933
SjedišteIstanbul, Turska
AlijansaStar Alliance
Flota304
Destinacije280
PreduzećeIstanbul
Glavne ličnostiTemel Kotil (Predsjednik)
Veb-sajt: http://www.turkishairlines.com
Turkish Airlines Building

HistorijaUredi

PočeciUredi

Turkish Airlines je osnovan kao Turska državna aviokompanija (turski: Devlet Hava Yolları),[1] kao odjel u Ministarstvu odbrane Republike Turske.[2] Početna flota sastojala se iz dva aviona Curtiss Kingbird, dva aviona Junkers F 13 i jednog aviona Tupolev ANT-9.[2] Aviokompanija se 1935. prebacila u Ministarstvo javnih radova te se naknadno preimenovalo u Generalni direktorat državnih aviokompanija. Tri godine kasnije, postaje dijelom Ministarstva saobraćaja.[3]

Poslijeratni periodUredi

Nekoliko aviona (Douglas DC-3 i Douglas C-47) uvedeno je postepeno tokom 1945. godine. Aviokompanija je počekla međunarodne letove na relaciji Ankara - Istanbul - Atina 1947. godine.[2]

Na listu destinacija dodani su i Nikozija, Bejrut i Kairo, ali su i dalje domaće usluge bile prioritet do ranih 1960tih.[4]

Turska vlada je 1956. godine reorganizovala kompaniju preimenujući je u Turk Hava Yollari AO.[2] Kapitalizovana je na 60 miliona turskih lira. Ubrzo nakon toga, aviokompanija se pridružuje Međunarodnom udruženju aviotransporta (IATA). Nakon što je British Overseas Airways Corporation (BOAC) stekao 6,5% dionica, počinje pružati tehničku podršku koja traje oko 20 godina.[4]

Novi avioni su krajem 1950tih i početkom 1960tih dodani u flotu, poput Vickers Viscounts, Fokker F27 i Douglas DC-3. Uveden je i prvi mlazni avion, McDonnel Douglas DC-9, 1967. godine, a 1971. godine dodana su tri Boeinga 707. Ostali avioni iz tog perioda su McDonnel Douglas DC-10 i Fokker F28, koji su u upotrebi od 1972. odnosno 1973. godine, respektivno.[2][4]

1980-e i 1990-eUredi

Kompanija je imala nekoliko problema u 1980-im i 1990-im. U odnosu na konkurenciju, bilo je više kašnjenja letova, gdje 47% nije startovalo na vrijeme.[5] Bilo je nekoliko otmica kao i sedam nesreća između 1974. i 1983. godine. Najteža nesreća je bila na letu 981, kada je greška u dizajnu aviona dovela do otkidanja neispravnih teretnih vrata u letu u blizini Ermenonvila u Francuskoj, u kojoj je poginulo 346 osoba.

Nova vlada je počela modernizaciju kompanije 1983. Sigurnost je povećana, kao i smanjenje kašnjenja letova.[4] Izgrađen je savremeni tehnički centar na aerodromu Ataturk 1984. godine. Aviokompanija je bila sposobna servisirati različite tipove aviona. Tehničko osoblje je činilo 25% kompanije, od ukupno 6000 zaposlenih. Iste godine, kapital kompanije je podignut na 60 milijardi turskih lira jer je svrtan u ekonomsko preduzeće. Tri godine kasnije, kapital se podigao na 150 milijardi lira.

Sredinom 80-ih, THY je imao flotu od 30 aviona. Prevozio je oko 3 miliona putnika godišnje na 16 domaćih destinacija i 30 međunarodnih. Uveden je i Airbus A310 1985. godine, te je dodat i let za Singapur 1986. godine. Naredne godine, omogućena je i ruta preko Brisela do New Yorka.[6]

Zabilježeni su gubici 1987. i 1988. godine, zbog troškova za avione Airbus A310. Flota je imala i 11 Boeinga 727, te devet Douglasa DC-9. Decenija je završena sa 8500 zaposenih.[4]

Naručeno je pet aviona Airbus A340 1990. godine, zbog sjevernoameričkih i istočnoazijskih destinacija. Prvi ovakav avion je isporučen tek 1993.[7]

Nakon rata u Perzijskom zaljevu, kompanija je bila u lošoj ekonomskoj situaciji, oporavivši se tek 1994. godine. Posao je ponovo procvjetao sredinom 1990-ih, najviše zbog sjevernoameričkih destinacija. THY pokreće direktan let za New York u julu 1994. godine. Kapital se povećao na 10 triliona turskih lira 1995. Tri Boeinga 727 su pretvoreni u namjenske teretne avione. Uprkos profitabilnom poslovanju, THY se morao boriti sa pretjeranom inflacijom u Turskoj, što je otežavalo kapitalna poboljšanja.

Domaće tržište je deregilisano 1996. godine, omogućivši novu konkurenciju čarter aviokompanija. Veći međunarodno prevoznici bili su jaka konkurencija na rutama ka Zapadnoj Evropi. THY je sklopio marketinške sporazume sa drugim kompanijama kako bi povećao konkurentnost. Kompanija se udružila sa Japan Airlinesom kako bi nudila usluge za Osaku i Tokio 1997. i 1998. Uskoro su uslijedili i drugi zajednički letovi sa Austrian Airlinesom, Swissairom i Croatia Airlinesom.[4] Dodan je i let za Chicago kao drugu destinaciju u SAD.[8]

FlotaUredi

 
Broj aviona Vrsta Broj putnika
7 Airbus A340-300 270
8 Airbus A330-200 250
10 Airbus A330-300 289
41 Airbus A321-200 186
33 Airbus A320- 200 159
14 Airbus A319-100 124
70 Boeing 737-800 167
14 Boeing 737-700 149
10 Boeing 737-900ER 159
15 Boeing B777-300ER 337
4 Airbus A310-300F 0
7 Airbus A330-200F 0

Također pogledajteUredi

ReferenceUredi

  1. ^ "DHY timetable October 15, 1955". www.timetableimages.com. Arhivirano s originala, 15. 10. 2019. Pristupljeno 16. 10. 2019.
  2. ^ a b c d e "Turkish Airlines – History". Turkishairlines.com. 17. 2. 1977. Arhivirano s originala, 21. 5. 2016. Pristupljeno 23. 5. 2016.
  3. ^ "History of Turkish Airlines". Seatmaestro. Pristupljeno 24. 4. 2015.
  4. ^ a b c d e f "History of Turkish Airlines Inc. (Türk Hava Yollari A.O.)". FundingUniverse.com. Pristupljeno 24. 4. 2015.
  5. ^ Şekerli 2021, p. 863.
  6. ^ "THY, 87 yılda küresel marka haline geldi". web.archive.org. 25. 6 2020. Arhivirano s originala, 25. 6. 2020. Pristupljeno 25. 12. 2022. Provjerite vrijednost datuma u parametru: |date= (pomoć)
  7. ^ Şekerli 2021, p. 865.
  8. ^ iha.com.tr. "Türk Hava Yolları'nın Chicago'da 20. yılı". İhlas Haber Ajansı (jezik: turski). Pristupljeno 25. 12. 2022.

Vanjski linkoviUredi

Preuzeto iz "https://bs.wikipedia.org/w/index.php?title=Turkish_Airlines&oldid=3492091"