Stefano Braschi
Stefano Braschi nekadašnji je italijanski nogometni sudija.
| Stefano Braschi | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Lični podaci | |||||||
| Datum rođenja | 6. juni 1957. | ||||||
| Mjesto rođenja | Barberino di Mugello, Italija | ||||||
| Nacionalnost | Italijan | ||||||
| Državljanstvo | Italijansko | ||||||
| Ostala zanimanja | Komercijalni agent | ||||||
| Domaći | |||||||
| |||||||
| Internacionalno | |||||||
| |||||||
Karijera
urediU Seriji A debitirao je u sezoni 1992/93, a 1996. stekao je kvalifikaciju međunarodnog sudije. Pridružio se najvišoj klasi UEFA-inih sudija 1998. i iste godine povjereno mu je finale Kupa pobjednika kupova između Chelseaja i Stuttgarta, održanog na stadionu Råsunda u Stockholmu. Dvije godine kasnije sudio je finale Lige prvaka između Real Madrida i Valencije na Stade de Franceu u Saint-Denisu te na Svjetskom klupskom prvenstvu održanom u Brazilu. Pravdu je dijelio i u kvalifikacijama za svjetska prvenstva 1998. i 2002.
Na nacionalnom nivou sudio je dva finala Italijanskog kupa (1997. i 1999), kao i brojne klasike italijanskog prvenstva, uključujući četiri derbija Inter – Juventus, dva milanska derbija, Rimski derbi, Apeninski derbi, Derby del Sole, četiri derbija Juventus – Milan, tri derbija Juventus – Roma, dva susreta Milan – Torino, jedan derbi Inter – Roma, jedan Inter – Fiorentina, jedan Torino – Inter i jedan Milan – Fiorentina; također je vodio dva doigravanja za ispadanje iz Serie A, Piacenza – Cagliari 1997. i Reggina – Verona 2001, te razigravanje za mjesto u Kupu UEFA, Juventus – Udinese 1999. Godine 1998. dobio je prestižnu nagradu "Mauro", namijenjenu najuglednijem italijanskom međunarodnom sudiji.
U prvoj utakmici polufinala Italijanskog kupa između Intera i Parme 17. februara 1999. isključio je trojicu nerazzurra (Bergomija, Colonnesea i Javiera Zanettija), krivih, prema njegovom mišljenju, za pretjerane proteste.[1] Uprkos žalbi Intera,[2] branio je ispravnost svojih postupaka.[3] Dobitnik je nagrade za sudiju godine u Seriji A 1999. i 2001. Zbog tada važeće dobne granice povukao se iz suđenja 2002.[4] U martu 2003. oduzeta mu je licenca jer je bez odobrenja potpisao ugovor po kojem postaje generalni direktor Siene (koja je u to vrijeme bila u Seriji B).[5][6] Nogometni savez Italije rehabilitirao ga je 2006.[7]
Već kao posmatrač sudija za UEFA-u i predsjednik toskanskog regionalnog odbora, u julu 2009. postavljen je za imenovatelja sudija za Seriju C.[8]
Dana 8. jula 2010. imenovan je referentom Nacionalne sudijske komisije Serie A.[9] Ta pozicija ponovo mu je potvrđena za sljedeće sezone, do 2013/14, posljednje moguće prema propisima Italijanske asocijacije nogometnih sudija.
Godine 2014. uvršten je u Kuću slavnih italijanskog nogometa u kategoriji "Italijanske sudije".[10]
Za period 2015–2017. ponovo je uključen u UEFA-in štab posmatrača sudija, u kojem je već bio.
Privatni život
urediOženjen je Paolom, s kojom je usvojio troje djece.[11] Osim italijanskog, govori engleski i francuski jezik.
Reference
uredi- ^ Gianni Piva (18. 2. 1999). "L'Inter perde la testa e saluta la Coppa Italia" (jezik: italijanski).
- ^ "Braschi si difende: "Non ho sbagliato, rifarei tutto"" (jezik: italijanski). 18. 2. 1999.
- ^ Gianni Piva (19. 2. 1999). "FOLLIA INTER". La Repubblica (jezik: italijanski). str. 55.
- ^ Antonello Capone (23. 6. 2003). "Trefoloni promosso, Treossi 'espulso'". La Gazzetta dello Sport (jezik: italijanski).
- ^ "Calcio: Siena, l'ex arbitro Braschi si dimette da dg". Adnkronos (jezik: italijanski). 12. 3. 2003.
- ^ Fulvio Bianchi (13. 3. 2003). "L'ex arbitro Braschi è stato radiato". La Repubblica (jezik: italijanski). str. 49.
- ^ "Comunicato ufficiale n.3/CF" (PDF) (jezik: italijanski). 25. 8. 2006. Arhivirano s originala (PDF), 25. 8. 2022. Pristupljeno 25. 8. 2022.
- ^ "Arbitri, Collina confermato designatore" (jezik: italijanski). 8. 7. 2009. Arhivirano s originala, 4. 12. 2019. Pristupljeno 25. 8. 2022.
- ^ "Braschi referente CAN di A". sportmediaset.it (jezik: italijanski). Arhivirano s originala, 4. 3. 2016. Pristupljeno 25. 8. 2022.
- ^ "Hall of fame, 10 new entry: con Vialli e Mancini anche Facchetti e Ronaldo". La Gazzetta dello Sport (jezik: italijanski). 27. 10. 2015. Pristupljeno 27. 10. 2015.
- ^ Gabriele Marcotti (6. 10. 2000). "How referee with a heart found his little Brazilian family". ESPN. Pristupljeno 26. 8. 2014.