Wikipedia

Shoegaze

muzički žanr

Shoegaze (poznat i kao shoegazing, a često pomiješan sa "dream popom")[6][7] jest podžanr indie i alternativnog roka kojeg odlikuje eterični zvuk, pomračeni vokali, gitarska distorzija i efekti, audio-fidbek i ogromna jačina zvuka.[8] Pojavio se krajem 1980-ih u Irskoj i Ujedinjenom Kraljevstvu među neopsihedeličnim grupama. Ime proizlazi od velike upotrebe gitarskih efekata, jer su izvođači često gledali u svoje pedale tokom koncerata.[9] Album My Bloody Valentinea Loveless, često se smatra izdanjem koje je definisalo žanr, a druge istaknute shoegaze grupe su Slowdive, Ride, Lush, Pale Saints i Chapterhouse. Shoegaze je bio zasjenjen grunge pokretom i britpop grupama ranih 1990-ih, što je dovelo do toga da su se mnogi bendovi raspali ili se prilagodili nekom drugom stilu. Međutim, od kasnih 2010-ih, uočen je ponovni interes za žanr, posebno među nu gaze i blackgaze bendovima.

Shoegaze
Ostala imenashoegazing
Stilsko porijeklo
Kulturološko porijeklokrajem 1980-ih u Irskoj i Ujedinjenom Kraljevstvu
Fuzijski žanrovi
blackgaze
Ostale teme
Ambijent

Historija

uredi
 
My Bloody Valentine 2009.

Porijeklo shoegazea može se pratiti do muzike My Bloody Valentinea, benda koji je 1991. izdao svoj revolucionarni album Loveless. Loveless se često smatra osnovnim shoegaze albumom, sa svojim gustim i maglovitim vokalima.[10] Drugi bendovi koji su navedeni kao utjecaji na shoegaze su Cocteau Twins, The Jesus and Mary Chain, Dinosaur Jr., Sonic Youth i The Cure.

Jedna od ključnih karakteristika shoegazea bilo je uključivanje ženskih muzičara. Dok su savremeni alternativni rok pokreti tog vremenskog perioda bili izuzetno dominirani muškarcima (britpop, grunge), shoegaze bendovi su imali barem jednu istaknutu žensku muzičarku koja je dala ključne vokalne elemente i/ili integralne komponente pisanja u muziku. Primjeri takvih muzičara su Rachel Goswell iz Slowdivea, te Emma Anderson i Miki Berenyi iz Lusha.[11]

Shoegaze je bio dio veće društvene i muzičke scene ranih 1990-ih u Londonu, poznate kao "Scena koja slavi sebe". Izraz je skovao Steve Sutherland iz Melody Makera 1990, a odnosio se na to kako su bendovi uključeni u scenu često viđeni na svirkama jedni drugima, ponekad svirajući međusobno u bendovima i pijući zajedno.[12] Kritičari su grupe doživljavali kao previše privilegirane i u oštroj suprotnosti sa grupama koje su formirale val novokomercijalizirane grunge muzike. Pojava ovih novih muzičkih pokreta dovela je do opadanja shoegazea kao komercijalno održivog žanra do sredine 1990-ih.

Oživljavanje žanra počelo je kasnih 1990-ih (posebno u Sjedinjenim Državama) i ranih 2000-ih, što je pomoglo da se započne ono što se danas naziva "nu gaze" erom. Također, razne heavy metal grupe su bile inspirisane shoegazeom, što je doprinijelo nastanku "post-metal" i "metalgaze" stilova.[13] Naročito sredinom 2000-ih, francuski black metal bendovi Alcest i Amesoeurs počeli su da ugrađuju shoegaze elemente u svoj zvuk, pionirski u blackgaze žanru.[14]

U istočnoj Aziji ovaj žanr je postao sve popularniji kod bendova kao što su Cocteau Twins koji su utjecali na stvaranje nove shoegaze "umjetničke škole".Bendovi poput Tokyo Shoegazer i For Tracy Hyde sve više usvajaju zapadnjačke elemente, a neki bendovi kombinuju indie muziku sa shoegazeom i psihodeličnim rokom. Nadalje, od kraja 2010-ih, neki umjetnici su počeli vidljivo uključivati emo teme u shoegaze, a primjeri su bili albumi poput Weatherdaysovog Come In (2019) i Parannoulovog To See the Next Part of the Dream (2021).[15][16]

Reference

uredi
  1. ^ Richardson, Mark (11. 5. 2012). "My Bloody Valentine: Isn't Anything / Loveless / EPs 1988–1991". Pitchfork. Arhivirano s originala, 17. 4. 2015. Pristupljeno 17. 4. 2015.
  2. ^ "Noise Pop : Significant Albums, Artists and Songs, Most Viewed: AllMusic". AllMusic. 2. 6. 2012. Arhivirano s originala, 2. 6. 2012.
  3. ^ a b Heller, Jason. "Where to start with the enigmatic music known as shoegaze". The A.V. Club. Arhivirano s originala, 30. 10. 2016. Pristupljeno 9. 8. 2016.
  4. ^ Olivier Bernard: Anthologie de l'ambient, Camion Blanc, 2013, ISBN 2-357-794151
    "L'ethereal wave (et notamment les Cocteau Twins) a grandement influencé le shoegaze et la dream pop... L'ethereal wave s'est développée à partir du gothic rock, et tire ses origines principalement de la musique de Siouxsie and the Banshees (les Cocteau Twins s'en sont fortement inspirés, ce qui se ressent dans leur premier album Garlands, sorti en 1982). Le genre s'est développé surtout autour des années 1983-1984, avec l'émergence de trois formations majeures: Cocteau Twins, This Mortal Coil et Dead Can Dance... Les labels principaux promouvant le genre sont 4AD et Projekt Records".
  5. ^ "Space Rock : Allmusic". AllMusic. Arhivirano s originala, 29. 3. 2019. Pristupljeno 5. 3. 2019.
  6. ^ Reynolds, Simon (1. 12. 1991). "Pop View; 'Dream-Pop' Bands Define the Times in Britain". The New York Times. Arhivirano s originala, 2. 9. 2020. Pristupljeno 7. 10. 2010.
  7. ^ Rothman, Joshua (28. 8. 2015). "T. S. Eliot Would Have Liked Beach House". The New Yorker. Arhivirano s originala, 5. 3. 2021. Pristupljeno 16. 6. 2021.
  8. ^ Pete Prown / Harvey P. Newquist: "One faction came to be known as dream-pop or "shoegazers" (for their habit of looking at the ground while playing the guitars on stage). They were musicians who played trancelike, ethereal music that was composed of numerous guitars playing heavy droning chords wrapped in echo effects and phase shifters.", Hal Leonard 1997, ISBN 0-7935-4042-9
  9. ^ "Shoegaze, the Sound of Protest Shrouded in Guitar Fuzz, Returns". New York Times. 14. 8. 2017. Arhivirano s originala, 18. 12. 2019. Pristupljeno 17. 12. 2019.
  10. ^ Fitzpatrick, Rob (19. 9. 2012). "AR Kane: how to invent shoegaze without really trying". Theguardian.com. Arhivirano s originala, 31. 7. 2017. Pristupljeno 31. 7. 2017.
  11. ^ Eric Green (2014). Beautiful Noise (film). United States: HypFilms.
  12. ^ Larkin, Colin (1992). The Guinness Who's Who of Indie and New Wave Music. Guinness Publishing. ISBN 0-85112-579-4.
  13. ^ Jacobs, Koen (4. 9. 2008). "Metal Gaze – From My Bloody Valentine To Nadja via SunnO)))". The Quietus. Arhivirano s originala, 12. 3. 2016. Pristupljeno 15. 4. 2023. ...the recent trend for combining metal’s sense of threat with the immersive idyll of shoegazing is undeniable, and only one aspect of the ongoing cross-pollination taking place in extreme music. For his part, r views the ‘metalgaze’ movement as less entropic than cyclical.
  14. ^ Zina, Natalie (26. 2. 2014). "The Translator Blackgaze". Exclaim.ca. Arhivirano s originala, 20. 12. 2016. Pristupljeno 9. 8. 2016.
  15. ^ Deville, Chris (20. 12. 2021). "Stream Weatherday's New EP As Five Pebbles, forgetmenot". Stereogum. Pristupljeno 15. 4. 2023.
  16. ^ Cohen, Ian (25. 3. 2021). "파란노을 (Parannoul) - To See the Next Part of the Dream (album review)". Pitchfork. Pristupljeno 15. 4. 2023.
Preuzeto iz "https://bs.wikipedia.org/w/index.php?title=Shoegaze&oldid=3537980"