Ranvierov čvor
Ranvijerovi čvorovi (Ranvijerovi čvorići), poznati i kao mijelinska kućišta praznine, su periodičnim prazninama u izolacijskom mijelinskom omotaču mijelinskih aksonaa, gdje je aksonska membrana izložena vanćelijskom prostoru. Ovi čvorići (poznati i kao praznine) su izolirani i visoko obogaćeni ionskim kanalima, dopuštajući im da učestvuju u razmjeni iona potrebnih za regeneraciju akcijskog potencijala. Nervna provodljivost u mijelinskim aksonima se naziva prekočni provođenje (od latinskog saltare = skok na hop) zbog načina na koji akcijski potencijal pravi "skok" od jednog čvora na slijedeći cijelom dužinom aksona.[1][2][3][4][5]
| Ranvijerov čvor Incisura myelini | |
|---|---|
 Akson perifernog nerva (označen osni cilindar) sa vanjskim oilježjima Ranvierovih suženja | |
 Nodes of Ranvier | |
| Identifikatori | |
| MeSH | D011901 |
| TH | TH {{{2}}}.html HH2.00.06.2.03015 .{{{2}}}.{{{3}}} |
| Anatomska terminologija | |
1. Dendrit
2. Akson
3. Ranvijeovi čvorovi
4. Terminalni završeci aksona
5. Mijelinski omotač (Schvannova ćelija, oligodendrocit)
6. Tijelo neurona
7. Jedro
Mnogi kičmenjački aksoni su obavijeni mijelinskim omotačem, što omogućava brzo i efikasno preskakajuće širenje od akcijskog potencijala. Kontakti između neurona i glija ćelija ispoljavaju vrlo visoku razinu prostorne i vremenske organizacije u mijelinskim vlaknima. Mijelizirane glija ćelije; Oligodendrociti u centralnom nervnom sistemu, i Schwannove ćelije u perifernom nervnom sistemu (PNS), su omotani oko aksona, ostavljajući aksolemu (omotač aksona) relativno otkrivenu na redovno raspoređenim Ranviervim čvorovima.
Međučvorne glija membrane su spojenie i formiraju kompaktan mijelin, dok citoplazma ispunjava paračvorne petlje mijeliniziranih ćelija koje su spiralno umotane oko aksona na obje strane čvorova. Ova organizacija zahtijeva čvrstoću u razvoju kontrole i formiranja raznih specijaliziranih zona kontakta između različitih područja membrana mijeliniziranih ćelija. Svaki Ranvierov čvor je okružen paračvornim regijama gdje su helikoidno umotane glija petlje priključene na aksonsku membranu septolikog spoja.[6][7][8][9]
Segmenti između Ranvierovih čvorova se nazivaju internodijski segmenti ili internodije, a najudaljenija dio koji je u kontaktu s paranodijima se naziva jukstaparanodijska regija. Čvorovi su obložene mikrovilima koji proizlaze iz vanjske površine Schwannovih ćelijskih membrana u PNS ili perinodijskih ekstenzija astrocita u centralnom nervnom sistemu.
Također pogledajte
urediReference
uredi- ^ Pritchard T. E., Alloway D. (1999): Medical neuroscience. Hayes Barton Press, ISBN 978-1-59377-200-0.
- ^ Butler A. B., Hodos W. (2005): Comparative vertebrate neuroanatomy: evolution and adaptation. Wiley-Blackwell, ISBN 978-0-471-21005-4.
- ^ Hadžiselimović R., Maslić E. (1999): Osnovi etologije – Biologija ponašanja životinja i ljudi. Sarajevo Publishing, Sarajevo, ISBN 9958-21-091-6.
- ^ Hall J. E., Guyton A. C. (2006): Textbook of medical physiology, 11th edition. Elsevier Saunders, St. Louis, Mo, ISBN 0-7216-0240-1.
- ^ Međedović S., Maslić E., Hadžiselimović R. (2000): Biologija 2. Svjetlost, Sarajevo, ISBN 9958-10-222-6.
- ^ Warrell D. A., Cox T. M., Firth J. D. (2010): The Oxford Textbook of Medicine Arhivirano 21. 3. 2012. na Wayback Machine (5th ed.). Oxford University Press
- ^ Greenstein B., Greenstein A. (2002): Color atlas of neuroscience – Neuroanatomy and neurophysiology. Thieme, Stuttgart – New York, ISBN 9783131081711.
- ^ Naidich T. P., Duvernoy H. M., Dalman B. N., Sorensen A. G., Kollias S. S., Haacke E. M. (2009): Duvernoy's atlas of the human brain stem and cerebellum. Springer, WienNewYork, ISBN 978-3-211-73970-9.
- ^ England M. A., Wakely J. (2005): Color atlas of the brain and spinal cord, 2nd Ed. Mosby, ISBN 13:978-0323036672; ISBN 10:032-3036678.
Vanjski linkovi
uredi- http://books.google.com/books/about/Medical_neuroscience.html?id=m7Y80PcFHtsC[mrtav link].
- http://books.google.com/?
- http://booksid=3nO6ggvV1PUC&dq=%22Comparative+vertebrate+neuroanatomy[mrtav link]:+evolution+and+adaptation%22.
