Posijeci-i-spali

Posijeci-i-spali (slash-and-burn, swidden; 'shifting cultivation' ), najznačajnija metoda dobijanja obradivog tla raširen kod većine agrarnih plemena tropskog pojasa kišnih šuma. Nalazimo ga naročito u kišnim šumama Amazona u Južnoj Americi, i kod brojnih plemena Nove Gvineje, Afrike, Filipina i na drugim mjestima gdje je poznat pod raznim nazivima. U Africi se naziva swidden, na Filipinima caingin, i u Srednjoj Americi milpa. Zavisno od vrste tla i vegetacije, varira period odležavanja tla tokom kojeg tlo mora ostati neobrađeno. Za kišnu šumu zemljište za obradu koje je dobijeno postupkom sječe i paljenja vegetacije, nakon jedne do tri godine obrade mora ostat neobrađeno 20 ili više godina. U području buša sadnja traje do 8 godina nakon čega tlo mora odležati šest do deset godina. Paljenjem travnatih površina tlo se sadi nekoliko godina između kojih jednu do dvije godine mora odležati.

Jhum parcela dobijena paljenjem šume, Arunachal Pradesh, Indija

Kod polunomadskih plemena Indijanaca u šumama Amazone iskrči se manja površina u šumi, nakon čega se porušena vegetacija zapali, a pepeo koji ostane, plodno je gnojivo za budućih najviše tri godine. Nakon što se tlo iscrpi i postane jalovo, pleme napušta taj dio džungle i odlazi dalje, da bi ponovo na drugom mjestu iskrčili novu parcelu zemlje. Pripremu tla rade muškarci, dok su žene, u većini slučajeva, zadužene za sadnju i berbu uz pratnju i zaštitu ratnika.

Sistem swidden ili posijeci-i-spali bio je prisutan i u prahistorijskoj Evropi. Njegove glavne karakteristike su [1]:

a) mala površina iskrčene šume ili buša;
b. Obradivo tlo dobija se paljenjem
c) sadnja u tlo vrši se upotrebom sadilice (dibble stick) ili motike;
d) jedino gnojivo koje se koristi je pepeo drveća
e) nema nikakvog navodnjavanja, isključivo je ovisno o kiši.
f) period obrade je do tri godine.
g) vrtovi su pod različitim kulturama.

Reference

uredi

Vanjski linkovi

uredi