Razlika između verzija stranice "Mehaničko tkivo"
| [nepregledana izmjena] | [pregledana izmjena] |
Uklonjeni sadržaj Dodani sadržaj
mNo edit summary |
No edit summary |
||
Red 7:
[[Kora]]<br>
[[Epiderma (botanika)|Epiderma]]]]
'''Potporno tkivo''',
#'''Parenhim''' ima ćelije sa tankim [[primarni ćelijski zid|primarnim zidom]], koje obično ostaju žive nakon što sazriju. Parenhim tvori tkivo "punila" u mekim dijelovima biljaka, a obično je prisutan u [[kora (botanika)|kori]], [[pericikl]], [[srž]] i [[medularna zraka (botanika) "|medularne zrake]] u primarnoj [[stabljika|stabljici]] i [[korijen]]u.
# '''Kolenhimske''' ćelije imaju tanke primarne zidove, s nekim područjima sekundarnog zadebljanja. Pruža dodatnu mehaničku i strukturnu potporu, posebno u regijama novog rasta.
Red 19:
* U [[list]]ovima formiraju dva sloja [[list#mezofil|mezofila]], ćelija neposredno ispod epiderme lista, koje su odgovorne za [[fotosinteza|fotosintezu]] i razmjenu plinova.<ref name="Leaves">[http://www.botany.uwc.ac.za/sci_ed/grade10/anatomy/leaves.htm {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20071011014822/http://www.botany.uwc.ac.za/sci_ed/grade10/anatomy/leaves.htm |date=11 Oktobar 2007 }} Leaves</ref> Ti se slojevi nazivaju palisadnim parenhimom i spužvastim mezofilom. Ćelije palisadn og parenhima mogu biti ili kuboidne ili izdužene. Parenhimske ćelije u [[List#mezofil|mezofilu]] lišća su specijalizirane ćelije parenhima nazvane čelije hlorenhima (parenhimske stanice s [[hloroplast]]ima). Hlorenhimske ćelije nalaze se i u drugim dijelovima biljke.
Parenhim ima više funkcija, kao što su:
* skladištenje [[škrob]]a, [[bjelančevina]], [[masti]], [[ulja]] i [[voda|vode]] u korijenu, [[gomolj]]ima (npr. [[krompir]]u), sjemenskom [[endosperm]]u (npr. [[žitarice]]) i [[kotiledon]]i
* [[Lučenje]] (npr. ćelije parenhima u unutrašnjost [[smola|smolnog]] kanala);
* Popravak rana i potencijal za ponovnu [[meristem]]sku aktivnost;
Red 25:
* U hlorenhimskim ćelijama odvija se [[fotosinteza]] i proizvode hranu.
Oblik parenhimskih ćelija varira ovisno o njihovoj funkciji. U spužvastom [[list#mezofil|mezofilu]] lista, parenhimske ćelije se kreću od gotovo sfernih i slabo raspoređenih s velikim međućelijskim prostorima, do bogato razgranatih ili [[Zvjezdasta ćelija
Oblici parenhima:
Red 49:
== Sklerenhim ==
[[Datoteka:Plant cell type sclerenchyma fibers.png|thumb|Poprečni presjek sklerenhimskih vlakana]]
Sklerenhim ([[starogrčki jezik|stgrč.]] σκληρός - "sklērós" = teško) je tkivo koje biljke čini tvrdim i ukočenim. Sklerenhim je potporno tkivo biljaka. Postoje dvije vrste sklerenhimskih ćelija: vlaknaste i [[skleroid]]i. Njihov [[ćelijski zid]] sastoji se od [[celuloza|celuloze]], [[hemiceluloza|hemiceluloze]] i [[lignin]]a. Ćelije sklerenhima glavne su potporne ćelije u biljnim tkivima koja su se prestala izduživati. Vlaknasti sklerenhimi imaju veliku ekonomsku važnost, jer predstavljaju izvorni materijal za mnoge tkanine (npr. [[Lan]], [[konoplja]], [juta] i [[ramija]]).
Za razliku od kolenhima, zreli sklerenhim sačinjavaju mrtve ćelije, s izrazito debelim ćelijskim zidovima ([[Sekundarni ćelijski zid|sekundarni zidovi]]) koji čine do 90% ukupne ćelijske zapremine. To su čvrsti, debeli zidovi koji čine sklerenhim značajno jačim potpornim elementima u dijelovima biljke koji su se prestali izduživati. Razlika između vlakana i skleroida nije uvijek jasna: postoje prijelazi, ponekad čak i unutar iste biljke.
Vlakna ili [[liko]] općenito su dugačke, vitke,
Kontrastna su tvrda vlakna koja se uglavnom nalaze u [[monokotiledona]]. Tipski primjeri su vlakna mnogih vrsta porodice ''[[Poaceae]]'' (trave), [[agava]]: ''Agave sisalana'', npr.), [[ljiljan]]i (''[[Yucca]]'' ili ''Phormium tenax ''), ''Musa textilis'' i drugi. Njihovi ćelijski zidovi, osim celuloze sadrže, sarže i visok udio [[lignin]]a. Nosivost kod ''[[Phormium tenax]]'' iznosi čak 20–25 kg/mm², jednaka onoj kod dobre [[čelik|čelične]] žice (25 kg/mm²), ali vlakna se suze čim se na njega stavi preveliki pritisak, dok se žica izobličuje i ne kida prije naprezanja od 80 kg/mm². Zadebljanje ćelijskog zida proučavano je kod nekih vrsta roda ''[[Linum]]'' ([[ljiljan]]i). Počevši od središta vlakana, slojevi za zadebljanje sekundarnog zida se talože jedan poslije drugog. Rast na oba vrha ćelije vodi ka istodobnom produživanju. Tokom razvoja, slojevi sekundarnog materijala izgledaju poput cijevi, kod kojih je spoljni uvek duži i stariji od slijedećeg. Nakon završetka rasta, dijelovi koji nedostaju nadopunjuju se tako da zid ravnomjerno zadeblja do vrhova vlakana.
| |||