Papinska Država

Papinska Država (italijanski: Stato della Chiessa), bilo je historijsko područje sa obilježjima države, pod papinskom upravom osnovano 754. godine, a postojala je sa prekidima do 1870. Sjedište rimskog pape (Rim) u ranom srednjem vijeku bilo je pod vlašću Bizanta. Zbog napada Langobarda na Rim papa Stjepan II je 752. pozvao u pomoć franačkog kralja Pipina Malog. Pipin je odbio Langobarde i poklonio papi osvojene oblasti 756. i time je udario temelje Papinskoj državi. Novonastala Papinska država obuhvatala je Rim sa okolinom, Ravenski egzarhat i Kampanju.

Karlo Veliki (756-814), poslije krunisanja za cara 800. poklonio je papi nova područja, pa je Papinska Država tada obuhvatala Rimsko vojvodstvo sa Sabinom, Pentapolis sa Ankonom, Osimom i Umakom, područje Peruđe, Ravenski egzarhat sa Bolonjom, Ferarom i Imolom. Kasnije je u okrilje Papinske Države ušla i baština toskanske markgrofice Matilde.

U periodu 962. do 13. vijeka P. država je bila u okviru Svetog Rimskog carstva njemačke narodnosti. Od 1213. car Fridrik II je potvrdio papi Inoćentiju III (1198-1216) papinske posjede, te je time prestala carska vlast nad Papinskom državom.

U borbi za 'svjetsku prevlast' protiv francuskog kralja Filipa IV, papa Bonifacije VIII je poražen, a crkveno središte je premješteno iz Rima u Avinjon (Avignon, Avinjonsko ropstvo papa), što je uslovilo veliki rascjep papstva (1378-1417).

Da bi svijetu dokazale da im svjetovni vladari nisu podarili državnu vlast pape su željele da uspostave svjetsko gospodstvo nad evropskim državama tvrdeći na osnovu Konstantinove darovnice (Konstantinova darovnica) da im je Konstantin Veliki (306-337) povjerio duhovnu i svjetovnu vlast nad zapadnoevropskim svijetom. zato su pape do 14. vijeka vodile borbu sa zapadnoevropskim vladarima oko supremacije.

Također pogledajte

• Vatikan
• Konstantinova darovnica
• Sveto rimsko carstvo