Orgulje

Orgulje su jedno od najsloženijih instrumenata s tipkama. Imaju, ovisno o veličini, od jedne do čak pet ili šest klavijatura po kojima se svira rukama (manuali) i klavijaturu na kojoj se svira nogama (pedal). Broj manuala ovisi o veličini orgulja, odnosno o broju registara, tj. svirala. Registar je niz svirala iste boje i jačine zvuka. Postoje u orguljama registri tamnih, tiših tonova, oni prodornijeg, reskijeg i glasnijeg zvuka koji oponašaju razne muzičke instrumente. Svirale su onaj dio orgulja u kojima titra stupac zgusnutog zraka i time proizvodi zvukove različitih boja i visina. Zvuk se na orguljama proizvodi tako da se pritiskom tipke na klavijaturi dovodi zrak iz mijeha u svirale, koje su različite građe i veličine.

Orgulje

Orgulje

Poznate su, naime, starokineske usne orgulje, a hidraulične ili vodene bile su raširene u antičkoj Grčkoj. U starome Rimu spominju se jednostavnije građene pneumatske orgulje. Posredovanjem Bizanta, orgulje se u sedmom vijeku uvode u kršćanske crkve, a njihovo zlatno doba svakako je razdoblje od sedamnaestog do osamnaestog vijeka, kad su građene iznimno složene mehaničke barokne orgulje. U devetnaestom se pak vijeku uvodi pneumatska i električna traktura, što posljeduje orkestralnijim zvukom, ali i ubrzanim stradavanjem starijih orgulja koje se zamjenjuju novima, posebno na prijelazu iz devetnaestog u dvadeseti vijek.

Primjenom registara orgulje mogu oponašati sve boje orkestralnih instrumenata i ljudskih glasova, zato se simbolički nazivaju kraljicom instrumenata. One nisu stalni orkestralni instrument, nego se najčešće primjenjuju kao solistički instrument, posebno tokom bogoslužja. Nalaze se gotovo i u svim ozbiljnijim koncertnim dvoranama, kako starijim tako i onima nastalim posljednjih desetljeća.