Mauricije Saksonski
Mauricije Saksonski (28. oktobar 1696 - 20. novembar 1750) je bio vanbračni sin poljskog kralja Avgusta II i francuski general.[1]
Mauricije je bio prvi od osmero vanbračne djece koje je poljski kralj Avgusta II Snažnog (koji je kao saksonski izbornik vladao pod imenom Fridrik Avgust I) priznao, mada mu veliki broj izvora pripisuje 354 vanbračne djece. Bio je sin grofice Marije Aurore von Königsmarck, ljubavnice Avgusta II.
Vojnu karijeru je započeo vrlo rano. U prvoj bici je bio već s 12 godina. Služio je vojsku pod komandom princa Eugenija Savojskog i ruskog cara Petra I Velikog. Otac ga je zvanično priznao 1711. godine i dodijelio mu titulu grofa od Saksonije. Kao odrastao muškarac mnogo je ličio na svog oca, i po karakteru i po fizičkom izgledu. Kao i njegov otac, bio je poznat po svojoj nadprosječnoj fizičkoj snazi.
Dana 12. marta 1714. oženio je groficu Johannu Viktoriu Tugendreich von Loeben, jednu od najbogatijih podanica svoga oca, ali je ubrzo potrošio svo njeno bogatstvo i pao u dugove. S njom je imao jednoga sina koji je živio vrlo kratko. Kada je njegova supruga zatražila poništenje braka, Mauricije se složio, te je brak poništen 1721. godine. Kao i njegov otac, imao je mnogo ljubavnica i vanbračne djece.
Godine 1725. kandidirao se za prijestolje vojvode Kurlandije po nagovoru ruske carice Ane Ivanovne, kurlandske vojvotkinje, koja mu je ponudila i brak. Izabran je za vojvodu sljedećeg godina, ali je odbio caričinu bračnu ponudu te je vlast nad Kurlandijom uspio održati samo godinu dana i to uz upotrebu sile. Goine 1742. otišao je u Rusiju kod carice Elizabete Petrovne, prve rodice tada već umrle carice Ane Ivanovne, čiju pomoć je tražio za osvajanje Kurlandije, ali nije uspio.
Služio je u ratovima s Turcima, u Ratu za poljsko naslijeđe i Ratu za austrijsko naslijeđe.
Razvijao je svoju karijeru u francuskoj vojsci i vremenom je postao jedan od najvećih generala svoga doba. Pred kraj karijere nije mogao jahati na konju tokom bitki zbog edema, te je morao biti nošen. Postao je francuskom građaninom 1746. godine, a Luj XV, kralj Francuske, mu je poklonio zamak. Vojnu karijeru je nastavio sve do svoje smrti 1750. godine.
