Masakr u Beleduš-Šejhu

masakr nad Palestincima 1947–1948.

Masakr u Beleduš-Šejhu bio je ubistvo velikog broja arapskih seljana koje su počinili pripadnici cionističke paravojne organizacije Hagane nekoliko sati nakon masakra u rafineriji nafte u Haifi tokom ranih faza građanskog rata u Mandatnoj Palestini 1947–1948. Bio je to jedan od najvećih i najranijih masakara tokom Arapsko-izraelskog rata 1948.

Masakr u Beleduš-Šejhu
LokacijaBeleduš-Šejh
Datum31. 12. 1947 – 1. 1. 1948.
MetaArapski civili
Mrtvih21[1]–70 Arapa,[1] dva Jevreja (Palmah)[1]
Ranjenih41 Arap,[1] dva Jevreja (Palmah)[1]
PočiniociHagana

Masakr se dogodio u ranim jutarnjim satima i ubijeno je između 21 i 70 odraslih Arapa. Ubijene su i najmanje dvije žene i petero djece.[2] Ubistva su znatno utjecala na moral među palestinskim civilima u regiji Haife.[2] Dva napadača iz Hagane također su ubijena, a dvojica su ranjena.

Pozadina

uredi

Incident je bio dio građanskog rata između Jevreja i Arapa u Mandatnoj Palestini 1947–1948. Tome je prethodio niz nasilnih incidenata, počinjenih jedan u znak odmazde za drugi. Prva velika odmazda protiv sela Beleduš-Šejh dogodila se 12. decembra, nakon sporadičnog pucanja Arapa na saobraćaj kroz Vadi Rušmiju. Pripadnici Hagane ubili su šest seljana.[3]

Masakr u rafineriji nafte u Haifi dogodio se 30. decembra 1947, dan prije drugog napada na Beleduš-Šejh.[4] U ovom slučaju cionistička paravojna grupa Irgun bacila je nekoliko bombi na grupu od stotinjak arapskih nadničara koji su se okupili ispred glavnog ulaza u rafineriju nafte u Haifi, koja je bila u britanskom vlasništvu, tražeći posao, što je rezultiralo sa šest mrtvih i 42 ranjene osobe.[4] Arapski radnici rafinerije i drugi napali su jevrejske radnike, ubivši njih 39.[5]

Zaključak istražne komisije koju je osnovala jevrejska zajednica u Haifi bio je da je arapski napad bio neplaniran, kao odgovor na napad Irguna. Jevrejska agencija osudila je tu grupu za ono što je nazvala "činom ludila" koji je odgovoran za katastrofalne gubitke jevrejskih života. U isto vrijeme ovlastila je Haganu da preduzme operaciju odmazde.[6]

Incident

uredi

U noći između 31. decembra 1947. i 1. januara 1948. Palmah, ogranak Hagane, napao je Beleduš-Šejh dok su stanovnici spavali, pucajući s obronaka planine Karmel.[5]

Izraelski historičar Benny Morris napisao je:

Hagana je masovno uzvratila u noći između 31. decembra 1947. i 1. januara 1948. upadajući u sela Beleduš-Šejh i Havasu, u kojima su živjeli mnogi radnici rafinerije. Naređenja za jedinicu za napad bila su da se 'ubije što je više moguće odraslih muškaraca'. Napadači su prodrli do centra Beleduš-Šejha, pucali u kuće i minirali ih, izvlačili odrasle muškarce i pucali u njih. Prema navodima HGS-a, 'jedinice za prodor... bile su prisiljene skrenuti s dogovorene linije i u nekoliko slučajeva pogodile su žene i djecu' nakon što je na njih pucano iz kuća. Hagana je pretrpjela dvoje mrtvih i dvoje ranjenih. Izvještaji Hagane različito navode da je arapskih žrtava bilo 'približno 70 ubijenih' ili 21 ubijeni ('uključujući dvije žene i petero djece') i 41 povrijeđena osoba.

– Morris 2004, str. 101[1]

Prema riječima Zacharyja Lockmana, ubijeno je šezdesetak muškaraca, žena i djece, a deseci kuća dignuti su u zrak.[6]

Naslijeđe

uredi

Zemljište nekadašnjeg sela danas je dio izraelskog grada Nešera.

Također pogledajte

uredi

Reference

uredi
  1. ^ a b c d e f Morris, str. 101.
  2. ^ a b Golani, M.; Manna, A. (2011). وجها العملة: الاستقلال والنكبة: Independence and Nakba, 1948: Two Narratives of the 1948 War and Its Outcome. Institute for Historical Justice and Reconciliation Series (jezik: arapski). Republic of Letters. str. 66. ISBN 978-90-8979-080-4. Pristupljeno 12. 12. 2021. During the latter attack, 70 village residents – including men, women and children – were murdered in their homes, and in some cases in their beds, by Palmach members who managed to surprise the villages toward daybreak.CS1 održavanje: nepoznati jezik (link)
  3. ^ Benny Morris, The Birth of the Palestinian Refugee Crisis Revisited, 2004, str. 100.
  4. ^ a b Pappé 1999, str. 119.
  5. ^ a b Benny Morris, 1948: A History of the First Arab-Israeli War, Štamparija Univerziteta Yale, str. 406.
  6. ^ a b Lockman 1996, str. 353.

Bibliografija

uredi

Vanjski linkovi

uredi