Magnus I, kralj Norveške
Magnus I Olafsson (staronordijski: Magnús Óláfsson; danski: Magnus Olavsson; 1024 – 25. oktobar 1047), poznatiji kao Magnus Dobri (staronordijski: Magnús góði; danski: Magnus den gode), bio je kralj Norveške od 1035. do 1047. godine i kralj Danske od 1042. do 1047. godine. Kao vanbračni sin norveškog kralja Olafa II pobjegao je sa majkom kada je njegov otac svrgnut sa prijestolja 1028. godine. Vratio se u Norvešku 1035. godine kada je krunisan za kralja Norveške. Godine 1042. krunisan je za kralja Danske. Od tada je vladao Norveškom i Danskom zajedno do 1047. godine kada je umro pod nerazrješenim okolnostima. Nakon njegove smrti, njegovo kraljevstvo je podijeljeno između Haralda III koji je dobio Norvešku i Svena II koji je dobio Dansku.
| Magnus I | |
|---|---|
 | |
| Kralj Norveške | |
| Vladavina | 12. novembar 1035 – 25. oktobar 1047. |
| Prethodnik | Knut II |
| Nasljednik | Harald III |
| Kralj Danske | |
| Vladavina | 8. juni 1042 – 25. oktobar 1047. |
| Prethodnik | Knut III |
| Nasljednik | Sven II |
| Djeca | Ragnhild Magnusdatter |
| Otac | Olaf II, kralj Norveške |
| Majka | Alfhild |
| Rođenje | 1024. |
| Smrt | 25. oktobar 1047 (u 23. godini) Zeland, Danska |
| Mjesto sahrane | Katedrala Nidaros |