Lektin
Lektini (lat. legere = birati) su proteini koji vežu šećere. Veoma su specifični za svaki od njih. Lektini se razlikuju od glikoproteina, koji su proteini u kojima se nalaze šećerni lanci ili njihovi ostaci.[1][2][3][4]
Lektini čestvuju u aktivnostima biološkog prepoznavanja ćelija i proteina. Naprimjer, neki virusi imaju lektine koji se vežu za ćelije organizma, koji predstavlja domaćina tokom infekcije. Lektini se mogu onesposobiti specifičnim monosaharidima i/ili oligosaharidima, koji se za njih vežu i sprečavaju vezanje za ćelijske membrane.[5][6]
Glavni lektini
urediGlavni lektini potiču iz biljaka različite taksonomske pripadnosti, uključujući i biljke čiji areal obuhvata i teritoriju Bosne i Hercegovine, među kojima i endeme porodice Fabaceae.
Reference
uredi- ^ Voet D., Voet J. (1995): Biochemistry, 2nd Ed. Wiley, http://www.wiley.com/college/math/chem/cg/sales/voet.html.
- ^ Lindhorst T. (2007): Essentials of carbohydrate chemistry and biochemistry. Wiley-VCH, 3527315284}}
- ^ Robyt F. (1997): Essentials of carbohydrate chemistry. Springer, ISBN 0387949518.
- ^ Hunter G. K. (2000): Vital Forces. The discovery of the molecular basis of life. Academic Press, London 2000, ISBN 0-12-361811-8.
- ^ The Lectin Report by Krispin Sullivan, CN 02/07/12
- ^ Lis H., Nathan S. (2007): Lectins, 2nd Ed. Springer Verlag, Berlin.
Vanjski linkovi
uredi- Functional Glycomics Gateway, a collaboration between the Consortium for Functional Glycomics and Nature Publishing Group
- Introduction by Jun Hirabayashi
- Proteopedia shows more than 800 three-dimensional molecular models of lectins, fragments of lectins and complexes with carbohydrates