Klasika

Klasika ili klasične studije jesu proučavanje klasične antike, a u zapadnom svijetu se tradicionalno odnosi na proučavanje klasične grčke i latinske književnosti i srodnih jezika. Također uključuje grčko-rimsku filozofiju, historiju, arheologiju, mitologiju umjetnosti i društvo kao sekundarne predmete.

U zapadnoj civilizaciji, proučavanje grčkih i rimskih klasika tradicionalno se smatralo temeljem humanističkih nauka, te je stoga tradicionalno bio kamen temeljac tipičnog elitnog evropskog obrazovanja.

Riječ klasika je izvedena od latinskog pridjeva classicus, što znači "pripadati najvišoj klasi građana". Riječ je prvobitno korištena za opisivanje pripadnika patricija, najviše klase u starom Rimu. Do 2. vijeka nove ere ova riječ je korištena u književnoj kritici da opiše pisce najvišeg kvaliteta. Na primjer, Aulus Gelije u svojim Atičkim noćima suprotstavlja pisce "classicus" i " proletarius". Do 6. vijeka nove ere, reč je dobila drugo značenje, upućujući na učenike u školi. Dakle, dva moderna značenja riječi, koja se odnose i na literaturu koja se smatra najkvalitetnijom, i na standardne tekstove koji se koriste kao dio nastavnog plana i programa, oba proizilaze iz rimske upotrebe.

Rimski pjesnik Katul bio je gotovo nepoznat tokom srednjovjekovnog perioda, za razliku od njegove moderne popularnosti.

Klasičar Fridrih Avgust Volf iz osamnaestog vijeka bio je autor Prolegomena Homeru, jednog od prvih velikih djela klasične filologije.

Schliemannova i Dörpfeldova iskopavanja u Mikeni bila su jedno od najranijih iskopavanja u polju klasične arheologije.

Reference

 

Izvori

Citirani radovi