Jacob Robbins
Jacob Robbins (1. septembar 1922 – 12. maj 2008) bio je američki endokrinolog poznat po istraživanju štitne žlijezde (štitnjača, tireoidna žlijezda). Sa Rallom je osmislio "hipotezu slobodnog tiroksina", kojom se tvrdi da je tiroksin aktivan samo kada nije vezan za protein. Proveo je i dugotrajno istraživanje slučaja raka štitnjače koji izaziva radijacija kod preživjelih od 'nuklearnih padavina' (engleski: nuclear fallout).
Biografija
urediRođen je 1. septembra 1922. godine u Yonkersu. Pohađao je Univerzitet Kornel, završivši preddiplomske studije hemije 1944. i diplomiravši s Kornelovog medicinskog koledža 1947. godine.[1] Počeo je da radi u Memorijalnom centru za istraživanje raka "Sloan Kettering" 1948. godine, nakon čega je prešao na Nacionalne institute zdravlja (engleski: National Institutes of Health, NIH) u Bethesdi – 1954. godine kao istraživač. Na NIH-u je bio šef Odjeljenja kliničke endokrinologije (dio Nacionalnog instituta dijabetesa i probavnih i bolesti bubrega), od 1963. do 1991. godine.[2][3]
Sarađivao je sa Josephom E. Rallom, drugim endokrinologom, tokom većeg dijela karijere na NIH-u. Robbins i Rall su osmislili "hipotezu slobodnog tiroksina",[2] kojom se tvrdi da je tiroksin (hormon koji proizvodi štitnjača) efektivan samo kada je 'slobodan', tj. nije vezan za vezujuće proteine. Ove opservacije dovele su do razvoja ciljanih doza zamjenskog tiroksina za pacijente sa hipotireoidizmom.[3] Robbins i Rall također su sproveli važno istraživanje o raku štitnjače koji izaziva radijacija; pratili su preživjele Atomskog bombardovanja Hirošime i Nagasakija, nadzirući dugotrajne ishode liječenja.[4] Pratili su i stanovnike Maršalskih Ostrva koji su bili izloženi radijaciji tokom američkih testiranja vodikove bombe; pratili su, također, djecu koja su bila izložena tzv. 'padavinama' (engleski: fallout) od Černobiljske katastrofe.[4] Robbins je vodio kampanju za veću dostupnost kalij-jodida, lijeka koji poništava rak štitnjače po izlaganju radijaciji – blokirajući apsorpciju radioaktivnog joda od strane štinjače, kod ljudi koji žive blizu nuklearnih elektrana.[3] Njegove ostale istraživačke teme uključivale su efektivnost terapije jodom-131 kod određenih tipova raka štitnjače, upotrebu trijodotironina (T3) prije terapije jodom-131, odnos između tireoidnostimulišućeg hormona (TSH) i tiroglobulina, upotrebu litija radi povećanja unosa joda-131, te sigurnosti sedmičnog doziranja zamjenskog tiroksina pri poređenju s dnevnim doziranjem.[2]
Robbins je radio kao glavni urednik žurnala Endocrinology u periodu od 1968. do 1972. godine, te kao predsjednik Američke tireoidne asocijacije u periodu od 1974. do 1975. godine.[1] Nagrađen je Medaljom za zasluge u javnom zdravstvu (engleski: Public Health Service Meritorious Service Medal) godine 1971,[4] a ima i počasnu diplomu sa Univerziteta Mesina od 2001. godine.[1] Umro je od srčanog udara na Kliničkom centru NIH 12. maja 2008. godine.[4]
Reference
uredi- ^ a b c Vecchio, Giancarlo; Beckers, Christian. "Jacob Robbins (1922-2008)". European Thyroid Association. Pristupljeno 12. 7. 2020.
- ^ a b c Tata, Jamshed R.; Schneider, Arthur B. (2008). "Jacob (Jack) Robbins, M.D. 1922–2008". Thyroid. 18 (9). doi:10.1089/thy.2008.1547.
- ^ a b c Pearce, Jeremy (2. 6. 2008). "Jacob Robbins, 85, Thyroid Researcher, Is Dead". The New York Times. Pristupljeno 12. 7. 2020.
- ^ a b c d Holley, Joe (16. 5. 2008). "Jacob Robbins; NIH Scientist Known for Thyroid Research". The Washington Post. Pristupljeno 12. 7. 2020.