Opći izbori u Crnoj Gori 1992/1993.
Opći izbori u Crnoj Gori, u to vrijeme konstitutivnoj republici Jugoslavije, održani su 20. decembra 1992. Drugi krug predsjedničkih izbora održan je 10. januara 1993. Izbori su smatrani referendumom o nezavisnosti Crne Gore, a pobijedila je tadašnja srpsko-crnogorska unionistička stranka lijevog centra Demokratska partija socijalista Crne Gore (DPS), koja se također zalagala za veću autonomiju unutar federacije sa Srbijom. Na predsjedničkim izborima pobijedio je lider DPS-a Momir Bulatović, koji je u drugom krugu osvojio 63% glasova.[1] Rezultat parlamentarnih izbora bila je pobjeda DPS-a, koja je naslijedila vladajući Savez komunista Crne Gore. DPS je osvojio 46 od 85 poslaničkih mjesta.
 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Izlaznost | 68,95% (prvi krug) 59,11% (drugi krug) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||
Ovo je spisak stranaka koje su osvojile mandate. Pogledajte konačne rezultate ispod.
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||
.jpg)
Pozadina
urediRaspad Jugoslavije postavio je nove granice na crnogorskoj političkoj sceni. Savez komunista Crne Gore formalno je promijenio svoj identitet i promijenio ime u Demokratsku partiju socijalista. Nakon što je predsjednik DPS-a, Momir Bulatović, u početku pokazao podršku Carringtonovom mirovnom planu iz 1991, Borisav Jović i Slobodan Milošević pozvali su ga u Beograd, a kasnije su ga nagovorili da odustane od svoje obaveze prema Carringtonu.[2] Kao rezultat toga, Bulatović više nije težio ka crnogoskoj nezavisnosti po Carringtonovom modelu i pristao je na održavanje referenduma o nezavisnosti 1992. Iako je postojao bojkot među onima koji su željeli nezavisnost, crnogorski glasači su se odlučili za ostanak u Jugoslaviji. Uprkos tome, Bulatovićeva kratka podrška Carringtonovom planu duboko je poljuljala Miloševićevo povjerenje u njega kao političkog saveznika. Milošević je na kraju podržao Branka Kostića, također iz DPS-a, prije drugog kruga predsjedničkih izbora 1993.[3]
Rezultati
urediSkupština
uredi| # | Politički subjekt | Skr. | Broj glasova | % | Mandati |
|---|---|---|---|---|---|
| 1. | Demokratska partija socijalista Crne Gore | DPS | 125.578 | 43,78 | 46 |
| 2. | Narodna stranka | NS | 37.532 | 13,08 | 14 |
| 3. | Liberalni savez Crne Gore | LSCG | 35.564 | 12,40 | 13 |
| 4. | Stranka srpskih radikala | SRS | 22.265 | 7,76 | 8 |
| 5. | Socijaldemokratska partija Crne Gore | SDP | 12.994 | 4,53 | 4 |
| Ukupno | 233.933 | 85 | |||
Predsjednik
uredi| # | Kandidat | Politički subjekt | Prvi krug | Drugi krug | ||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Broj glasova | % | Broj glasova | % | |||
| 1. | Momir Bulatović | Demokratska partija socijalista Crne Gore | 123.183 | 42,82 | 158.722 | 63,29 |
| 2. | Branko Kostić | Nezavisni kandidat | 68.296 | 23,74 | 92.045 | 36,71 |
| 3. | Slavko Perović | Liberalni savez Crne Gore | 52.736 | 18,33 | ||
| 4. | Novak Kilibarda | Stranka srpskih radikala | 25.979 | 9,03 | ||
| 5. | Dragan Hajduković | Nezavisni kandidat | 10.270 | 3,57 | ||
| Ukupno | 280.464 | 250.767 | ||||
Posljedice
urediUbrzo nakon izbora, Socijaldemokratska partija reformista (SDPR) se ujedinila sa Socijalističkom partijom Crne Gore i formirala Socijaldemokratsku partiju (SDP). Četiri zastupnika SDPR-a formirala su novoosnovanu parlamentarnu grupu SDP-a.
Također pogledajte
urediReference
uredi- ^ Montenegro. Presidential Election 1992 Electoral Geography
- ^ Morrison 2009.
- ^ Novak Adžić (4 May 2019). "Predsjednički izbori u Crnoj Gori 1992/93. godine: Prve pukotine u vlasti i biranje "manjeg zla"". Vijesti (jezik: Serbian).CS1 održavanje: nepoznati jezik (link)
Literatura
uredi- Morrison, Kenneth (2009). Nationalism, Identity and Statehood in Post-Yugoslav Montenegro. London: I.B. Tauris & Co Ltd. ISBN 978-1-84511-710-8.
