Italijanska Tripolitanija
Italijanska Tripolitanija bila je kolonija u današnjoj istočnoj Libiji. Uspostavljena je 1927, a 1934. postaje dio Italijanske Libije.
| Italijanska Tripolitanija Tripolitania Italiana |
||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1927–1934 | ||||||||||
|
||||||||||
|
||||||||||
| Glavni grad | Tripoli |
|||||||||
| Službeni jezik | italijanski | |||||||||
| Državno uređenje | kolonija | |||||||||
| Zakonodavstvo | ||||||||||
.svg){kind=small}
Historija
uredi
Kolonije Italijanska Tripolitanija i Italijanska Kirenaika postale su 1927. nezavisni entiteti unutar Italijanske sjeverne Afrike. Godine 1934. ušle su u sastav Italijanske Libije.
Veliki broj italijanskih doseljenika doselio se u Tripolitaniju u kasnim 1930-im. Uglavnom su se naselili u Tripoliju i u području Sahel el-Džefara. Oko 60.000 Italijana živjelo je u Tripolitaniji 1939, a skoro 40% stanovništva Tripolija činili su Italijani.[1] Tripolitanija je u kasnim 1930-im doživjela veliki ekonomski razvoj.
Libijcima (koje je Mussolini nazvao "Italijanima muslimanima"[2]) je u decembru 1934. zagrantovana individualna sloboda, nepovredivost vlasništva i pravo na pridruživanje vojsci i civilnim administracijama.
Godine 1937. sjeverna Tripolitanija je podijeljena na provincije Tripoli i Misurata.
Provincija Tripoli (najvažnija u čitavoj Italijanskoj Libiji) bila je podijeljena na Tripoli, Zaviju, Suk el-Džum'u, Nalut i Garjan.
Godine 1943. Tripolitaniju su okupirali Saveznici čime se završio period italijanske kolonijalne vlasti.
Italija je nakon rata neuspješno pokušala da zadrži Tripolitaniju, a 1947. se u mirovnom sporazumu odrekla svih italijanskih kolonija.
Infrastruktura
urediNajznačajniji infrastrukturni projekti bili su izgradnja pruga, autoput između Tripolija i Bengazija, povećanje luke i osnivanje aerodroma u Tripoliju.
Tokom 1930-ih, u obalnim područjima Tripolitanije osnovana su mnoga naselja.[3]
Hronologija
uredi- 1911: Početak italijansko-turskog rata. Italija osvaja Tripoli i Homs.[4]
- 1912: Sporazumom u Lausannei završava se italijansko-turski rat. Osmanlije Italiji prepuštaju Kirenaiku i Tripolitaniju.[4]
- 1914: Italijani osvajaju Gat u jugozapadnoj Libiji, čime Tripolitanija (uključujući Fezan) pada pod italijansko suzerenstvo. U novembru pobunjenici osvajaju Sabhu i tjeraju Italijane u povlačenje.[4]
- 1915: Italijani doživljavaju poraz u bitkama u Vadi Marsitu i El Gardabiji i povlače se u obalna područja.[4][5]
- 1922: Italijani osvajaju Misuratu.[4]
- 1924: Padom Sirta, veći dio Tripolitanije u rukama Italijana.[4]
- Zima 1927–28: Italijani osvajanjem Sidranskog zaliva povezuju kolonije Tripolitaniju i Kirenaiku.[6]
- 1929: Pietro Badoglio postaje guverner Tripolitanije i Kirenaike.[4]
- 1929–30: Italijani osvajaju Fezan.[4]
- 1934: Tripolitanija postaje dio Kolonije Libije.
Reference
uredi- ^ Images of old Tripoli
- ^ Sarti, str. 190
- ^ "Chapter Libya-Tripolitania" (PDF). Arhivirano s originala (PDF), 7. 4. 2020. Pristupljeno 5. 6. 2016.
- ^ a b c d e f g h خليفة Kalifa Tillisi, “Mu’jam Ma’arik Al Jihad fi Libia 1911-1931”, Dar Ath Thaqafa, Beirut, Lebanon, 1973.
- ^ Habib W. El-Hesnawi, "The Story of the Libyans' Jihad (Resistance) Against Italian Colonialism 1911-1943", Markaz Jihad al Libiyeen dhid al Ghazw al Itali, 1988.
- ^ Attilio Teruzzi, "Cirenaica Verdi"
Literatura
uredi- Chapin Metz, Hellen. Libya: A Country Study. Washington: GPO for the Library of Congress, 1987.
- Del Boca, Angelo. Gli italiani in Libia. Vol. 1: Tripoli bel suol d'Amore. Milano, Mondadori, 1997.
- Sarti, Durand. The Ax within: Italian Fascism in Action. Modern Viewpoints. New York, 1974.