Wikipedia

Henrik VII, car Svetog Rimskog Carstva

(Preusmjereno sa Henrik VII, car Svetog rimskog carstva)

Henrik VII (cca. 1275 - 24. august 1313)[1] bio je kralj Njemačke od 1308. i car Svetog Rimskog Carstva od 1312. do svoje smrti. Bio je prvi car iz dinastije Luksemburg (Limburg).

Henrik VII
Car Svetog Rimskog Carstva
Vladavina29. juni 1312. - 24. august 1313.
PrethodnikFridrik II
NasljednikLudovik IV
SupružnikMargareta Brabantska
DjecaIvan, kralj Češke
Marija Luksemburška
Beatrica Luksemburška
DinastijaLimburg
OtacHenrik VI, grof Luksemburga
MajkaBeatrica od Avesnesa
Rođenjecca 1275.
Smrt24. august 1313.

Kraljevanje

uredi

Bio je sin luksemburgškog grofa Henrika VI i Beatrice od Avesnea. Nakon što je 1308.[2] izabran za kralja Rimljana, čime je u stvari dobio položaj kralja Njemačke, Henrik je 15. augusta 1309. najavio da namjerava otputovati u Italiju i primiti carsku krunu iz ruku pape. U međuvremenu, kako je u Češkoj 1306. izumrla dinastija Premislovaca, Henrik VII je svog sina, Ivana Slijepog, oženio Elizabetom, kćerkom umrlog češkog kralja Vjenceslava II. Ivan Slijepi je zatim bio izabran za kralja Češke 1310. godine.

Carevanje

uredi

Henrik VII je 1312. na čelu svoje vojske poduzeo "pohod na Italiju", ceremonijalni odlazak u Rim koji se očekivao od svakog kralja Rimljana. U Rimu je okrunjen 29. juna 1312. za cara Svetog Rimskog Carstva.[3] Samim tim, Henrik VII je postao prvi car Svetog Rimskog Carstva još od Fridrika II, a njegovim krunisanjem okončan je interegnum koji je trajao od Fridrikove smrti 1250. godine. Glavni cilj Henrikove politike bio je obnova carske vlasti u sjevernoj Italiji. Najjači otpor pružila mu je Firenca, a zatim i drugi gradovi u Toskani. Car se sukobio i sa gvelfima i sa gibelinima, a njegov dolazak izazvao je približavanje pape Klementa V i napuljskog kralja Roberta Mudrog.[4] Kako je Robert vladao i kao grof Provanse, dugovao je vazalsku lojalnost caru. Henrik je krenuo da kazni Roberta zbog navodne neposlušnosti, ali je preminuo 1313. u Buenkonventu u blizini Siene.[5] Sahranjen je u katedrali Uspenja Bogorodice u Pizi.

Naslijeđe

uredi

Nakon Henrikove smrti carska vlast se brzo urušila u Italiji. Ipak, njegov dolazak ostavio je snažan dojam na savremenike, na prvom mjestu na Dantea. U svojoj Božanskoj komediji Dante na nekoliko mjesta spominje u pozitivnom kontekstu Henrika VII. U Petoj sferi Raja, u kojoj se nalaze hrabri ratnici i vladari iz prošlosti, Dante spominje kako je počasno mjesto rezervirano i za Henrika. Također, u čistilištu, Henrik VII se spominje kao spasilac koji će obnoviti carsku vlast u Italiji i okončati razne zloupotrebe Rimokatoličke crkve.

Henrikova smrt je dovela do nove borbe oko carske krune. Njegov sin Ivan Slijepi se nije uspio nametnuti za novog cara, dok su najozbiljniji pretendenti na položaj cara bili Ludovik IV iz dinastije Wittelsbach i austrijski vojvoda Fridrik I iz dinastije Habsburg.

Porodica

uredi

Henrik VII je od 1292. bio oženjen Margaretom, kćerkom brabantskog vojvode Ivana I. S njom je imao troje djece:

  • Ivana Slijepog (10. august 1296 - 26. august 1346), grofa Luksemburga i kralja Češke.
  • Mariju (1304 - 26. mart 1324), koja je 1322. udata za francuskog kralja Karla IV.
  • Beatricu (1305 -11. novembar 1319), koja je 1318. udata za ugarskog kralja Karla I Roberta.

Porodično stablo

uredi
16. Henry III, Duke of Limburg
8. Waleran III, Duke of Limburg
17. Sophia of Saarbrücken
4. Henry V, Count of Luxembourg
18. Henry IV, Count of Luxembourg
9. Ermesinde, Countess of Luxembourg
19. Agnes of Guelders
2. Henry VI, Count of Luxembourg
20. Theobald I, Count of Bar
10. Henry II, Count of Bar
21. Ermesinde-Isabella of Bar-sur-Seine
5. Margaret of Bar
22. Robert II, Count of Dreux
11. Philippa de Dreux
23. Yolande of Coucy
1. Henrik VII, car Svetog rimskog carstva
24. James of Avesnes
12. Bouchard IV of Avesnes
25. Adela of Guise
6. Baldwin of Avesnes
26. Baldwin I of Constantinople
13. Margaret II, Countess of Flanders
27. Marie of Champagne
3. Beatrice d'Avesnes
28. Raoul I, Lord of Coucy
14. Thomas II of Coucy
29. Alix II of Dreux
7. Felicia of Coucy
30. Hugh II, Count of Rethel
15. Mahaut of Rethel
31. Felicia de Broyes

Bibliografija

uredi
  • (de) ichel Pauly (Ed.): Gouvernance européenne au bas moyen âge. Henri VII de Luxembourg et l’Europe des grandes dynasties. = Europäische Governance im Spätmittelalter Heinrich VII. von Luxemburg und die großen Dynastien Europas. Actes des 15es Journées Lotharingiennes, 14 – 17 octobre 2008, Université du Luxembourg. Linden, Luxemburg 2010, ISBN 978-2-919979-22-6
  • (en) Jones, Michael, The New Cambridge Medieval History, Vol. VI: c. 1300-c. 1415, Cambridge University Press, 2000
  • (en) Kleinhenz, Christopher, Medieval Italy: an encyclopedia, Volume 1, Routledge, 2004
  • Canduci, Alexander (2010), Triumph & Tragedy: The Rise and Fall of Rome's Immortal Emperors, Pier 9, ISBN 978-1-74196-598-8
  • (en) Bryce, James, The Holy Roman Empire, 1913
  • (en) Sismondi, J. C. L., Boulting, William, History of the Italian Republics in the Middle Ages, 1906
  • (en) Comyn, Robert. History of the Western Empire, from its Restoration by Charlemagne to the Accession of Charles V, Vol. I. 1851
  • (en) Dunham, S. A., A History of the Germanic Empire, Vol. I, 1835
  • (en) William M. Bowsky, Henry VII in Italy, Lincoln, 1960.
  • (de) Maria Elisabeth Franke, Kaiser Heinrich VII. im Spiegel der Historiographie, Köln/Weimar/Wien, 1992.

Reference

uredi
  1. ^ Kleinhenz, str. 494
  2. ^ Jones, str. 530
  3. ^ Canduci, str. 297
  4. ^ Jones, str. 534
  5. ^ Jones, str. 536


Prethodnik:
Fridrik II 		Car Svetog Rimskog Carstva
1312-1313 		Nasljednik:
Ludovik IV
Prethodnik:
Oton IV 		Kralj Italije
1311-1313
Prethodnik:
Albert I 		Kralj Njemačke
1308-1313


Prethodnik:
Henrik VI 		Grof Luksemburga
1288–1312 		Nasljednik:
Ivan I


 
Commons logo
Commons ima datoteke na temu: Henrik VII, car Svetog Rimskog Carstva
Preuzeto iz "https://bs.wikipedia.org/w/index.php?title=Henrik_VII,_car_Svetog_Rimskog_Carstva&oldid=3625937"