Fluorescentna ''in situ'' hibridizacija
Fluorescentna in situ hibridizacija (Fluorescence In situ Hybridisation: FISH) je citogenetička tehnika razvijena u biomedicinskim istraživanjima ranih 1980-ih, kada je primijenjena za otkrivanje i lokalizaciju prisustva/odsustva specifičnih DNK sekvenci na hromosomima. FISH upotrebljava fluorescentne probe koje se vežu samo za one dijelove hromosoma sa kojima ispoljavaju visok stepen komplementarnosti sekvenci. Da bi se ustanovilo mjesto vezanja fluorescentnih proba za hromosome neophodna je fluoroscentna mikroskopija.
FISH se često primjenjuje za traženje specifičnih pojava u DNK za upotrebu u genetičkom konsultiranju, medicini i identificiranju vrsta. Također je primjenjiv u otkrivanju i lokalizaciji RNK ciljeva (mRNK), dugih nekodirajućih segmenata RNK (lncRNK) i miRNK u ćelijama, cirkulirajućim tumorskim ćelijama i tkivnim uzorcima. U tom smislu, može pomoći za definiranje prostorno-vremenskih osobenosti ekspresije gena.[1]
Reference
uredi- ^ Bajrović K, Jevrić-Čaušević A., Hadžiselimović R., Ed. (2005): Uvod u genetičko inženjerstvo i biotehnologiju. Institut za genetičko inženjerstvo i biotehnologiju (INGEB), Sarajevo, ISBN 9958-9344-1-8.