Eleonora Akvitanska
Eleonora Akvitanska (francuski: Aliénor d'Aquitaine; 1122 – 1. april 1204) vladala je Akvitanijom i bila jedna od najmoćnijih i najutjecajnijih žena svoga vremena. Pored toga što je bila suo iure vojvotkinja Akvitanije, brakovima je bila i kraljica Francuske i Engleske.
Eleonora | |
---|---|
Vojvotkinja Akvitanije | |
Vladavina | 9. april 1137 – 1. april 1204. |
Prethodnik | Vilim X |
Nasljednik | Ivan |
Kraljica Francuske | |
Krunidba | 25. decembar 1137. |
Kraljica Engleske | |
Krunidba | 19. decembar 1154. |
Supružnik | Luj VII, kralj Francuske Henrik II, kralj Engleske |
Djeca | Marija od Francuske Alisa od Francuske Vilim IX, grof Poitiersa Henrik Mlađi, kralj Engleske Matilda od Engleske Rikard I, kralj Engleske Gotfrid II, vojvoda Bretanje Eleonora od Engleske Ivana od Engleske Ivan, kralj Engleske |
Dinastija | Ramnulfidi |
Otac | Vilim X, vojvoda Akvitanije |
Majka | Enora od Châttelleraulta |
Rođenje | 1122. |
Smrt | 1. april 1204. |
Bila je kćerka akvitanskog vojvode Vilima X i Enore od Châttelleraulta. Ime je dobila po majci i prvi je nosilac imena Eleonora (koje znači "druga Enora"). Naslijedila je oca sa petnaest godina kao vojvotkinja Akvitanije i grofica Poitiersa.
Prvi brak
urediTri mjeseca po dolasku na akvitansko prijestolje Eleonora se udala za francuskog kralja Luja VII, sina i savladara svog zakonskog staratelja, Luja VI. Luj VII je time postao iure uxoris vojvoda Akvitanije. Tokom svog prvog braka učestvovala je u Drugom križarskom ratu kao vođa akvitanskih trupa. Po povratku iz križarskog rata Eleonora i Luj su odlučili zatražiti poništenje svog nesretnog braka. Razlike između njih su bile nepremostive, a u braku su bile rođene samo dvije kćerke, pa je poništen na osnovu prebliskog srodstva muža i žene.
Drugi brak
uredi1152. udala se za normanskog vojvodu Henrika II, koji joj je bio još bliži rođak od prvog muža.[1] Time je dobila novog savladara. Dvije godine kasnije on je naslijedio englesku krunu. U sljedećih trinaest godina rodila mu je osmero djece. Tri od njihovih pet sinova postali su kraljevi Engleske. Međutim, i ovaj brak je ubrzo postao nesretan. Pošto je podržavala pobune njihovih sinova protiv njega, Henrik je Eleonoru držao u kućnom pritvoru od 1173. do svoje smrti 1189.
Udovištvo
urediPo muževoj smrti oslobodio ju je njen sin, Rikard I,[2] koji je vladao Akvitanijom zajedno s njom. Eleonora je upravljala Engleskom kao regent dok se njen sin borio u Trećem križarskom ratu. Nadživjela ga je i posljednje godine svoje vladavine u Akvitaniji provela je vladajući zajedno sa najmlađim sinom, Ivanom. Do smrti je nadživjela svu svoju djecu osim Ivana i Eleonore.
Prethodnik: Vilim X |
Vojvotkinja Akvitanije sa Lujem, Henrikom I, Rikardom, Otonom i Ivanom 1152-1189 |
Nasljednik: Ivan |
Reference
uredi- ^ Chronique de Touraine
- ^ Alison Weir. Eleanor of Aquitaine: A Life.