Dramatičar

Dramatičar ili dramski pisac je osoba koja piše dramske tekstove.

Historija

Rani dramatičari

Najraniji dramski pisci u zapadnoj književnosti sa sačuvanim djelima su stari Grci . Ove rane drame bile su za godišnja atinska takmičenja među piscima drama ^[1] koja su se održavala oko 5. vijeka pre nove ere. Takvi poznati kao Eshil, Sofoklo, Euripid i Aristofan uspostavili su forme na koje se još uvijek oslanjaju njihovi moderni kolege. Za stare Grke, dramsko pisanje je uključivalo poïesis, "čin stvaranja".

Uprkos tome što je kinesko pozorište imalo izvođače do 6. vijeka pre nove ere sa You Mengom, njihova perspektiva pozorišta bila je takva da predstave nisu imale drugu ulogu osim „izvođača“ ili „glumca“, ali s obzirom na to da su izvođači bili i oni koji su smišljali svoje predstave, mogli bi se smatrati dramskim piscima.^[2]

Izvan zapadnog svijeta postoji indijska klasična drama, a jedan od najstarijih poznatih dramatičara je Śudraka, čije se drame mogu datirati u drugi vijek prije nove ere.^[3] Nāṭya Shāstra, tekst o scenskim umjetnostima iz perioda između 500. pne i 500. godine nove ere, kategorizira dramske pisce kao članove pozorišne družine, iako su dramski pisci općenito bili najviši u društvenom statusu, a neki su bili i kraljevi.^[4]

Tehnike Aristotelove poetike

U 4. vijeku pre nove ere, Aristotel je napisao svoju Poetiku, u kojoj je analizirao princip akcije ili praxis kao osnove za tragediju.^[5] Zatim je razmatrao elemente drame: zaplet ( μύθος mythos), karakter (ἔθος ethos), misao (διάνοια dianoia), dikcija (λέξις lexis), muzika (μελωδία melodia), i spektakl (ὄψις opsis). Budući da su mitovi na kojima se zasnivala grčka tragedija bili nadaleko poznati, radnja se odnosila na slaganje i odabir postojećeg materijala.^[5] Karakter je određen izborom i akcijom. Tragedija je mimesis — „imitacija akcije koja je ozbiljna“. Razvio je svoj pojam hamartije ili tragične mane, greške u prosuđivanju glavnog lika ili protagoniste, što daje osnovu za "konfliktno vođenu" predstavu.^[5]

Reference

^ Fraser, Neil. playwright History Explained, The Cowood Press, 2004, page 11
^ Ye, Tan (2008). Historical dictionary of Chinese theater. Historical dictionaries of literature and the arts. Lanham, Md: Scarecrow Press. ISBN 978-0-8108-5514-4. OCLC 182662750.
^ Stoneman, Richard (2019). The Greek experience of India: from Alexander to the Indo-Greeks. Princeton: Princeton University Press. ISBN 978-0-691-15403-9. OCLC 1032723070.
^ Richmond, Farley P., ured. (1993). Indian theatre: traditions of performance. Performing arts series. Delhi: Motilal Banarsidass Publ. ISBN 978-81-208-0981-9.
^ ^a ^b ^c Aristotle (1902). Poetics. Prevod: Butcher, S.H. (3rd izd.). Macmillan. str. 45.

[1] Fraser, Neil. playwright History Explained, The Cowood Press, 2004, page 11

[2] Ye, Tan (2008). Historical dictionary of Chinese theater. Historical dictionaries of literature and the arts. Lanham, Md: Scarecrow Press. ISBN 978-0-8108-5514-4. OCLC 182662750.

[3] Stoneman, Richard (2019). The Greek experience of India: from Alexander to the Indo-Greeks. Princeton: Princeton University Press. ISBN 978-0-691-15403-9. OCLC 1032723070.

[4] Richmond, Farley P., ured. (1993). Indian theatre: traditions of performance. Performing arts series. Delhi: Motilal Banarsidass Publ. ISBN 978-81-208-0981-9.

[:0-5] Aristotle (1902). Poetics. Prevod: Butcher, S.H. (3rd izd.). Macmillan. str. 45.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]