Balkon

Balkon (italijanski: balcone) je izbočeni, otvoreni dio u višim dijelovima građevine povezan s unutrašnjoću i ograđen. Kao takav prvi put se pojavljuje u Perziji i Starom Egiptu, gdje je imao ceremorijalnu i hijerarhijsku ulogu, odakle su vladari sa balkona govorili podanicima koji su se nalazili ispod njega. Vremenom su postali uobičajni u Antičkoj Grčkoj i Starom Rimu, a korišteni su iz istih razloga. Balkoni su tokom renesanse postali umjetnička djela koja su predstavljala statusni simbol. Njihova glavna svrha bila je estetska. U doba baroka, balkon je preuzeo centralnu ulogu u definisanju kompozicije fasade. Vremenom postaju sve složeniji i sve je češća upotreba gvozdenih balustrada. Gledajući slike Francisca Goye s početka 19. stoljeća može se uočiti da su na balkonima nerijetko, izložene i prostitutke od strane pojedinaca, koji poput sjenki stoje u pozadini. S druge strane francuski slikar Édouard Manet, na svom poznatom djelu "Balkon" iz 1869. godine, prikazao je aristokratske likove koji uživaju u pogledu. Pojava armiranog betona dovela je do toga da se balkoni proširuju i postaju složeniji i veći. Nerijetko se koristi kao prolaz koji povezuje stanove ili mjesto u zgradi koje su stanari zajedno koristili. Koncept se ubrzo mijenja pa stanovi dobivaju individualne balkone.

Razni primjeri balkona