Raffaele Garofalo

Nema pregledanih verzija ove stranice, što znači da možda nije provjereno odgovara li standardima projekta.

Rafaelo Garofalo (Raffaele Garofalo), rođen 18. novembra 1851. godine u Napulju, bio je italijanski kriminolog i pravnik.

Kriminološke teorije

Bio je učenik Cesarea Lombrosa, koji se smatra ocem kriminologije. Odbacio je doktrinu slobodne volje (koja je bila jedno od glavnih načela klasične škole u krivičnom pravu), te podržavao stav da se zločin može dokučiti samo kroz naučne metode. Pokušao je da formuliše sociološku definiciju krivičnog djela koja bi odredila djela koja se mogu suzbiti kaznom.^[1] Oni su predstavljali "prirodni zločin" i smatrani su krivičnim djelima koja krše dva osnovna altruistička osjećaja zajednička svim ljudima, naime, poštenje i pobožnost. Zločin je nemoralan čin koji je štetan za društvo. Ovo je više bila psihološka orijentacija nego Lombrosova antropologija fizičkog tipa.

Garofalo u svojim radovima u centar pažnje stavlja ličnost učinitelja krivičnog djela, daje prednost specijalnoj prevenciji u odnosu na generalnu prevenciju, a kao kriterij za primjenu neke sankcije ne treba da bude težina učinjenog krivičnog djela, već opasnost samog zločinca, ili učinitelja.^[1]

Garofalov zakon adaptacije pratio je biološki princip adaptacije i eliminacije onih koji nisu u stanju da se prilagode u nekoj vrsti društvene prirodne selekcije od Charlesa Darwina. Shodno tome, Garofalo je predložio:

Smrt za one čija su krivična djela izrasla iz trajne psihičke anomalije, a koja ih čini nesposobnima za društveni život.
Djelimična eliminacija ili dugotrajni zatvor za one koji su sposobni samo za život nomadskih hordi ili primitivnih plemena i
Prinudna reparacija od strane onih koji nemaju altruistična osjećanja, ali koji su počinili svoje zločine pod pritiskom izuzetnih okolnosti i nije vjerovatno da će to ponoviti.

Radovi

(1880). Di un Criterio Positivo della Penalita, Napoli: Leonardo Vallardi.
(1885). Criminologia: Studio sul Delitto, Sulle sue Cause e sui Mezzi di Repressione, Torino, Fratelli Bocca .
(1886). Polemica in Difesa della Scuola Criminale Positiva, Bologna: Zanichelli [sa Cesareom Lombrozom, Enricom Ferrijem i Giuliom Fiorettijem].
(1887). Riparazione Alle Vittime del Delitto, Torino: Bocca .
(1888). Contro la Corrente! Pensieri Sulla Proposta Abolizione della Pena di Morte nel Progetto del Nuovo Codice Penale Italiano , Napoli: E. Anfossi.
(1889). Riforma della Procedura Penale u Italiji: Progetto in un Nuovo Codice, Torino: Bocca [sa Luigijem Carellijem].
(1895). La Superstizione Socialista, Torino; Roma: Roux Frassati e C.
(1907). Idee Sociologiche e Politiche di Dante, Nietzsche e Tolstoi: Studi Seguiti dalla Conferenza Ignoranza e Criminalità al Governo di Parigi nel 1871, Palermo: A. Reber.
(1911). Metodi Educativi di Civiltà Latina e Britannica, Firenze: Bemporad & Figlio.

Izvori

Wayne Morrison, Teorijska kriminologija, Routledge, 1995, str. 126

^ ^a ^b Tomić, Zvonimir (2008). Krivično pravo I. Sarajevo: Pravni fakultet Univerziteta u Sarajevu. str. 83. ISBN 978-9958-627-71-2.

Vanjski linkovi

Works by or about Raffaele Garofalo at the Internet Archive
Garofalo, Raffaele: Senato Della Repubblica Arhivirano 3. 3. 2013. na Wayback Machine

[:0-1] Tomić, Zvonimir (2008). Krivično pravo I. Sarajevo: Pravni fakultet Univerziteta u Sarajevu. str. 83. ISBN 978-9958-627-71-2.

[1]