Quisqueyanos valientes

Quisqueyanos valientes (bos. Hrabri dominikanci) je državna himna Dominikanske Republike. Muziku je komponovao José Rufino Reyes Siancas, dok je tekst napisao Emilio Prud'Homme.

Quisqueyanos valientes bosanski: Hrabri dominikanci
Partitura državne himne.
Država	Dominikanska Republika
Jezik	španski
Tekstopisac	Emilio Prud'Homme
Kompozitor	José Rufino Reyes y Siancas
Prihvaćena	1934.
Zvučna datoteka
Quisqueyanos Valientes

Detalji

Himna se prvi put javno izvela 17. augusta 1883. godine. Iako je muzika odmah bila znatno uspješna, nekoliko je primjedbi je napravljeno glede stihova pjesme jer nisu bili historijski tačni. 1897. godine, Prud'homme je objavio nove stihove koji se i danas koriste.

7. juna 1897. godine, Kongres Dominikanske Republike je donio akt o usvajanju "Himno Nacional" sa originalnom muzikom i prerađenim tekstom kao službenu državnu himnu; međutim, tadašnji je predsjednik Ulises Heureaux stavio veto na akt zbog autora stihova, Prud'hommea, koji je bio protivnik predsjedniku i njegovoj upravi. 1899. godine, izvršen je atentat na Heureauxa i politički poremećaj je spriječio da ova pjesma postane državna himna sve do 30. maja 1934. godine kada se "Himno Nacional" usvojila kao službena državna himna Dominikanske Republike.

Španski naziv za Dominikansku Republiku, "República Dominicana", se ne koristi u službenim španskim stihovima niti se koristi španski denonim za dominikance, "dominicanos". Umjesto toga se koristi naziv "Quisqueya", i denonim "quisqueyanos". Kasnije istraživanje pokazuje da ove riječi ne potiču od izvornog Arawak Taíno jezika.

Tokom javnih izvođenja, himna se najčešće izvodi do kraja četvrtog paragrafa.

Nijedan službeni prijevod španskih stihova na bilo koji drugi jezik nije donesen u zakon.

Tekst

Quisqueyanos valientes, alcemos

Nuestro canto con viva emoción,

Y del mundo a la faz ostentemos

Nuestro invicto glorioso pendón.

¡Salve! el pueblo que, intrépido y fuerte,

A la guerra a morir se lanzó,

Cuando en bélico reto de muerte

Sus cadenas de esclavo rompió.

Ningún pueblo ser libre merece

Si es esclavo indolente y servil;

Si en su pecho la llama no crece

Que templó el heroísmo viril,

Mas Quisqueya la indómita y brava

Siempre altiva la frente alzará;

Que si fuere mil veces esclava

Otras tantas ser libre sabrá.

Que si dolo y ardid la expusieron

De un intruso señor al desdén,

¡Las Carreras! ¡Beller!, campos fueron

Que cubiertos de gloria se ven.

Que en la cima de heroíco baluarte

De los libres el verbo encarnó,

Donde el genio de Sánchez y Duarte

A ser libre o morir enseñó.

Y si pudo inconsulto caudillo

De esas glorias el brillo empañar,

De la guerra se vio en Capotillo

La bandera de fuego ondear.

Y el incendio que atónito deja

De Castilla al soberbio león,

De las playas gloriosas le aleja

Donde flota el cruzado pendón.

Compatriotas, mostremos erguida

Nuestra frente, orgullosos de hoy más;

Que Quisqueya será destruida

Pero sierva de nuevo, ¡jamás!

Que es santuario de amor cada pecho

Do la patria se siente vivir;

Y es su escudo invencible: el derecho;

Y es su lema: ser libre o morir.

¡Libertad! que aún se yergue serena

La Victoria en su carro triunfal,

Y el clarín de la guerra aún resuena

Pregonando su gloria inmortal.

¡Libertad! Que los ecos se agiten

Mientras llenos de noble ansiedad

Nuestros campos de gloria repiten

¡Libertad! ¡Libertad! ¡Libertad!