Razlika između verzija stranice "Vuk Drašković"

Drašković je rođen [[1946]].godine u selu [[Međa]] u [[Vojvodina|Vojvodini]] ([[Srbija]]) . Međutim, njegova porodica se ubrzo vratila u [[Bosna i Hercegovina|Bosnu i Hercegovinu]], gdje je Drašković završio osnovnu i srednju školu. U [[Beograd|Beogradu]] je diplomirao na Pravnom fakultetu krajem 60-ih. Tokom sedamdesetih radio je kao novinar, i jedno vrijeme bio je dopisnik [[TANJUG]]-a iz [[Afrika|Afrike]]. Početkom 80-ih, posvjećuje se književnosti i objavljuje nekoliko romana od kojih su najpoznatiji "Sudija" i "Nož".Tada postaje otvoreni protivnik socijalizma i postaje jedan od poznatijih disidenata.

Politikom se počeo baviti [[1989]]. godine, kada je sa [[Vojislav Šešelj|Vojislavom Šešeljem]] osnovao Srpsku narodnu obnovu, stranku sa otvorenim [[Četnici|četničkim]] programom. Samo par mjeseci kasnije, raskida saradnju sa Šešeljem i početkom [[1990]]. godine osniva Srpski pokret obnove čiji se program malo razlikovao od njegove prethodne stranke. Drašković je kao svoj najvažniji zadatak postavio smjenu režima [[Slobodan Milošević|Slobodana Miloševića]]. Vrlo brzo, SPO postaje najjača opoziciona stranka Miloševiću, koji je za [[9. decembar]] 1990. raspisao prve višestranačke izbore u [[Srbija|Srbiji]]. Drašković, kao predsjednički kandidat, više nego ubjedljivo gubi od Miloševića, a SPO osvaja 19 zastupničkih mijestamjesta u srbijanskom parlamentu.

Povrijeđen porazom i naljućen hajkom koju je Miloševića televizija neprestano vodila protiv SPO, Drašković za [[9. mart]] [[1991]]. godine zakazuje opozicioni skup u centru Beograda. Skupu je prisustvovalo više desetina hiljada ljudi,a policija je vrlo brzo napala demonstrante što se pretvorilo u žestoki sukob na beogradskim ulicama. Tokom tog sukoba, dvije osobe izgubile su život. Na Miloševićev zahtev, tenkovi [[JNA]] zaposelizaposjeli su Beograd, a Drašković je prvi put lišen slobode. Pušten je nakon par dana,posle poslije protesta studenata beogradskog Univerziteta.

U jesen 1991. godine, u doba nacionalističke histerije u Srbiji i rata koji je bjesneobjesnio u [[Hrvatska|Hrvatskoj]], Drašković osniva svoju paravojnu skupinu pod nazivom '''Srpska garda''' i šalje je na ratište.

Tokom [[1992]]. i [[1993]]. godine, Draškovićev SPO postaje okosnica novoformirane opozicione skupine pod nazivom ''DEPOS'' (Demokratski pokret Srbije). Na izborima za srbijanski parlament, koji su održani dva puta zaredom '92. i '93. godine, DEPOS ne ostvaruje veći uspjeh.

Pred savezne i lokalne izbore, u jesen [[1996]]. godine, Drašković sa [[Zoran Đinđić|Zoranom Đinđićem]] (liderom DS) i [[Vesna Pešić|Vesnom Pešić]] (predsjednicom Građanskog saveza Srbije) osniva ''koaliciju Zajedno'', koja je izgubila na saveznim, ali je pobjedila Miloševićevu koaliciju na lokalnom nivou. Milošević odbija priznati poraz, te nastaju tromjesečni protesti po Srbiji koji su se završili februara [[1997]]. godine, kada je opoziciji priznata pobjeda.

Prvi pokušaj ubistva Draškovića dogodio se oktobra [[1999]]. godine, na Ibarskoj magistrali u blizini Beograda. Drašković je ostao živ, ali su četiri njegova bliska saradnika nastradala. Drugi pokušaj ubistva desio se juna [[2000]]. godine u [[Budva|Budvi]], ali je Drašković ponovo preživio atentat.

U međuvremenu, Drašković je učestvovao u osnivanju nove opozicione skupine protiv Miloševića - ''Demokratska opozicija Srbije'' (DOS). Međutim, u letoljeto iste godine, povlači se iz koalicije i odlučuje sam učestvovati na vanrednim saveznim predsjedničkim izborima koji su održani [[24. septembar|24. septembra]] 2000. Njegov kandidat osvaja vrlo mali broj glasova, a kandidat DOS-a [[Vojislav Koštunica]] pobjeđuje Miloševića. Nakon što je ovajMilošević odbio priznati poraz, DOS [[5. oktobar|5. oktobra]] na silu zauzima najvažnije državne institucije i svrgava Miloševićev režim.

SPO učestvuje na vanrednim izborima na Skupštinu Srbije, decembra iste godine, ali ne osvaja nijedno zastupničko mijestomjesto.

Nakon tri godine pauze, decembra [[2003]]. godine, SPO uspjeva ući u parlament osvojivši (u koaliciji) 22 zastupnička mijestamjesta. Drašković ne zauzima položaj u srbijanskoj Vladi (koju je formirao Koštunica), već u Savjetu ministara [[Srbija i Crna Gora|Srbije i Crne Gore]] aprila [[2004]]. godine, kada je izabran za ministra spoljnih poslova SCG. Na toj dužnosti ostao je i posleposlije raspada SCG, maja [[2006]]. godine.

Dužnost ministra spoljnih poslova Srbije vršio je do izbora nove Vlade Srbije, maja [[2007]]. godine.

SadaTrenutno seje posvjetioposvećen književnosti.