'''Tokata''' ([[italijanski jezik|it.]] toccata – „biti dirnut“) je oblik [[klasična muzika|klasične muzike]] za instrumente s tipkama koja naglašava vještinu svirača. Manji broj tokata je za više instrumenata, kao otvaranjeu početku [[Opera (muzika)|opere]] [[Orfeo]] od [[Claudio Monteverdi|ClaudiaClaudija MonteverdiaMonteverdija]].
Ovaj oblik se najprije pojavio u [[renesansa|renesansi]]. Nastao je u sjevernoj [[Italija|Italiji]]. Brojna izdanja muzike kasnog 16. vijeka sadrže tokate kompozitora[[kompozitor]]a kao što su [[Girolamo Frescobaldi]], [[Adriano Banchieri]], [[Claudio Merulo]], [[Andrea Gabrieli]], [[Giovanni Gabrieli]], [[Luzzasco Luzzaschi]] i drugi. Ovo su kompozicije u kojima jedna ruka svira virtuozno sa brilijantim prelazima protiv druge ruke koja svira akordsku pratnju. Među kompozitorima koji su radili u [[Venecija|Veneciji]] za vrijeme nastanka tokate je bio mladi [[Hans Leo Hassler]] koji je donio taj oblik u Njemačku. Tokata je u [[Njemačka|Njemačkoj]] doživjela svoj najveći razvoj.
Tokata u vrijeme [[barok]]ua je počela sa ''GirolamoGirolamom FrescobaldiFrescobaldijem''. Postaje virtuoznija, intenzivnija i produžava se u odnosu na renesansnu verziju. Dostiže svoj vrhunac ekstravaganceekstravagantnosti slično [[arhitektura|arhitekturi]] tog vremena. Često sadrži jako brze dijelove i [[arpegijiArpeggio|''arpegijearpeggia'']] koji se izmjenjuju sa akordima i dijelovima slični [[fuga|''fugama'']]. Često nema regularni tempo, a skoro uvijek ima improvizacijski osjećaj.
Drugi barokni kompozitori prije Bacha su bili [[Michelangelo Rossi]], [[Johann Jacob Froberger]], [[Jan Pietarszoon Sweelinck]], [[Alessandro Scarlatti]], [[Dietrich Buxtehude]].
[[Johann Sebastian Bach|BahoveBachove]] tokate su među najpoznatijima ovogu oblikaovom muzičkom obliku. Njegove tokate za [[orgulje]] su brilijantna improvizacijska djela i često slijede nezavisne fuge. U ovakvim slučajevima tokata služi kao [[preludiji]]. Njegove tokate za [[čembalo]] su multi-sekcijonalnevišedijelne i sadrže fugalne strukture.
Nakon baroka tokate su manje česte, ali ima nekoliko dobrih primjerprimjera: [[Robert Browning]], [[Robert Schumann]], [[Kaikhosru Shapurji Sorabiji]] i [[ProkofievSergej Prokofjev]] su napisali tokate za solo piano[[klavir]], to su također uradili i [[Maurice Ravel]] kao dio iz njegovog muzičkog djela ''Le Tombeau de Couperin'' i [[Claude Debussy]] u svojoj [[suitaSuita|suiti]] ''Pour le Piano''. Tokata je bila od velikog značaja u [[francuskaFrancuska|francuskim]] školama orguljesviranja [[orgulja]] tokom perioda [[romantikaRomantizam|romantikeromantizma]].
